From μόνος (mónos, “sole, only”) + πωλέω (pōléō, “to sell”) + -ία (-ía).
μονοπωλῐ́ᾱ • (monopōlĭ́ā) f (genitive μονοπωλῐ́ᾱς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ μονοπωλῐ́ᾱ hē monopōlĭ́ā |
τὼ μονοπωλῐ́ᾱ tṑ monopōlĭ́ā |
αἱ μονοπωλῐ́αι hai monopōlĭ́ai | ||||||||||
| Genitive | τῆς μονοπωλῐ́ᾱς tês monopōlĭ́ās |
τοῖν μονοπωλῐ́αιν toîn monopōlĭ́ain |
τῶν μονοπωλῐῶν tôn monopōlĭôn | ||||||||||
| Dative | τῇ μονοπωλῐ́ᾳ têi monopōlĭ́āi |
τοῖν μονοπωλῐ́αιν toîn monopōlĭ́ain |
ταῖς μονοπωλῐ́αις taîs monopōlĭ́ais | ||||||||||
| Accusative | τὴν μονοπωλῐ́ᾱν tḕn monopōlĭ́ān |
τὼ μονοπωλῐ́ᾱ tṑ monopōlĭ́ā |
τᾱ̀ς μονοπωλῐ́ᾱς tā̀s monopōlĭ́ās | ||||||||||
| Vocative | μονοπωλῐ́ᾱ monopōlĭ́ā |
μονοπωλῐ́ᾱ monopōlĭ́ā |
μονοπωλῐ́αι monopōlĭ́ai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||