From Ancient Greek μόνος (mónos).
μονός • (monós) m (feminine μονή, neuter μονό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | μονός (monós) | μονή (moní) | μονό (monó) | μονοί (monoí) | μονές (monés) | μονά (moná) | |
genitive | μονού (monoú) | μονής (monís) | μονού (monoú) | μονών (monón) | μονών (monón) | μονών (monón) | |
accusative | μονό (monó) | μονή (moní) | μονό (monó) | μονούς (monoús) | μονές (monés) | μονά (moná) | |
vocative | μονέ (moné) | μονή (moní) | μονό (monó) | μονοί (monoí) | μονές (monés) | μονά (moná) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μονός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μονός, etc.)