μυστικός

From μῠ́στης (mŭ́stēs, “one who has been initiated”) +‎ -ῐκός (-ĭkós).

μῠστῐκός • (mŭstĭkós) m (feminine μῠστῐκή, neuter μῠστῐκόν); first/second declension

1. secret, mystic

• Latin: mysticus (see there for further descendants)

• “μυστικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μυστικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μυστικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• μυστικός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • initiatory idem, page 441.
  • mystery idem, page 549.
  • mystic idem, page 549.
• “mystic”, in The Century Dictionary , New York, N.Y.: The Century Co., 1911, →OCLC.

μυστικός • (mystikós) m (feminine μυστική, neuter μυστικό)

1. mystic, secret, clandestine, hidden, private

• κρυφός (kryfós)

• μυστικό n (mystikó, “secret”)
• μυστικά (mystiká, “in secret”)
• μυστικός αστυνομικός m (mystikós astynomikós, “undercover police officer”)