From πᾰρᾰ́νομος (părắnomos, “lawless, violent”) + -ῐ́ᾱ (-ĭ́ā).
πᾰρᾰνομῐ́ᾱ • (părănomĭ́ā) f (genitive πᾰρᾰνομῐ́ᾱς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ πᾰρᾰνομῐ́ᾱ hē părănomĭ́ā |
τὼ πᾰρᾰνομῐ́ᾱ tṑ părănomĭ́ā |
αἱ πᾰρᾰνομῐ́αι hai părănomĭ́ai | ||||||||||
| Genitive | τῆς πᾰρᾰνομῐ́ᾱς tês părănomĭ́ās |
τοῖν πᾰρᾰνομῐ́αιν toîn părănomĭ́ain |
τῶν πᾰρᾰνομῐῶν tôn părănomĭôn | ||||||||||
| Dative | τῇ πᾰρᾰνομῐ́ᾳ têi părănomĭ́āi |
τοῖν πᾰρᾰνομῐ́αιν toîn părănomĭ́ain |
ταῖς πᾰρᾰνομῐ́αις taîs părănomĭ́ais | ||||||||||
| Accusative | τὴν πᾰρᾰνομῐ́ᾱν tḕn părănomĭ́ān |
τὼ πᾰρᾰνομῐ́ᾱ tṑ părănomĭ́ā |
τᾱ̀ς πᾰρᾰνομῐ́ᾱς tā̀s părănomĭ́ās | ||||||||||
| Vocative | πᾰρᾰνομῐ́ᾱ părănomĭ́ā |
πᾰρᾰνομῐ́ᾱ părănomĭ́ā |
πᾰρᾰνομῐ́αι părănomĭ́ai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
παρανομία • (paranomía) f (plural παρανομίες)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | παρανομία (paranomía) | παρανομίες (paranomíes) |
| genitive | παρανομίας (paranomías) | παρανομιών (paranomión) |
| accusative | παρανομία (paranomía) | παρανομίες (paranomíes) |
| vocative | παρανομία (paranomía) | παρανομίες (paranomíes) |