From πρᾶγμᾰ (prâgma, “matter, affair”) + -είᾱ (-eíā).
πρᾱγμᾰτείᾱ • (prāgmateíā) f (genitive πρᾱγμᾰτείᾱς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ πρᾱγμᾰτείᾱ hē prāgmateíā |
τὼ πρᾱγμᾰτείᾱ tṑ prāgmateíā |
αἱ πρᾱγμᾰτεῖαι hai prāgmateîai | ||||||||||
| Genitive | τῆς πρᾱγμᾰτείᾱς tês prāgmateíās |
τοῖν πρᾱγμᾰτείαιν toîn prāgmateíain |
τῶν πρᾱγμᾰτειῶν tôn prāgmateiôn | ||||||||||
| Dative | τῇ πρᾱγμᾰτείᾳ têi prāgmateíāi |
τοῖν πρᾱγμᾰτείαιν toîn prāgmateíain |
ταῖς πρᾱγμᾰτείαις taîs prāgmateíais | ||||||||||
| Accusative | τὴν πρᾱγμᾰτείᾱν tḕn prāgmateíān |
τὼ πρᾱγμᾰτείᾱ tṑ prāgmateíā |
τᾱ̀ς πρᾱγμᾰτείᾱς tā̀s prāgmateíās | ||||||||||
| Vocative | πρᾱγμᾰτείᾱ prāgmateíā |
πρᾱγμᾰτείᾱ prāgmateíā |
πρᾱγμᾰτεῖαι prāgmateîai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
πραγματεία • (pragmateía) f (plural πραγματείες)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | πραγματεία (pragmateía) | πραγματείες (pragmateíes) |
| genitive | πραγματείας (pragmateías) | πραγματειών (pragmateión) |
| accusative | πραγματεία (pragmateía) | πραγματείες (pragmateíes) |
| vocative | πραγματεία (pragmateía) | πραγματείες (pragmateíes) |