From προδίδωμι (prodídōmi, “to betray”) + -της (-tēs, masculine agent-noun suffix).
προδότης • (prodótēs) m (genitive προδότου); first declension (Attic, Ionic, Koine)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ προδότης ho prodótēs |
τὼ προδότᾱ tṑ prodótā |
οἱ προδόται hoi prodótai | ||||||||||
Genitive | τοῦ προδότου toû prodótou |
τοῖν προδόταιν toîn prodótain |
τῶν προδοτῶν tôn prodotôn | ||||||||||
Dative | τῷ προδότῃ tôi prodótēi |
τοῖν προδόταιν toîn prodótain |
τοῖς προδόταις toîs prodótais | ||||||||||
Accusative | τὸν προδότην tòn prodótēn |
τὼ προδότᾱ tṑ prodótā |
τοὺς προδότᾱς toùs prodótās | ||||||||||
Vocative | προδότᾰ prodóta |
προδότᾱ prodótā |
προδόται prodótai | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek.
προδότης • (prodótis) m (plural προδότες, feminine προδότρια or προδότρα or προδότισσα)