συγχαίρω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word συγχαίρω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word συγχαίρω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say συγχαίρω in singular and plural. Everything you need to know about the word συγχαίρω you have here. The definition of the word συγχαίρω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofσυγχαίρω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From συν- (sun-) +‎ χαίρω (khaírō).

Pronunciation

 

Verb

συγχαίρω • (sunkhaírō)

  1. to congratulate
  2. to rejoice together with

Inflection

   Present: συγχαίρω, συγχαίρομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγχαίρω συγχαίρεις συγχαίρει συγχαίρετον συγχαίρετον συγχαίρομεν συγχαίρετε συγχαίρουσῐ(ν)
subjunctive συγχαίρω συγχαίρῃς συγχαίρῃ συγχαίρητον συγχαίρητον συγχαίρωμεν συγχαίρητε συγχαίρωσῐ(ν)
optative συγχαίροιμῐ συγχαίροις συγχαίροι συγχαίροιτον συγχαιροίτην συγχαίροιμεν συγχαίροιτε συγχαίροιεν
imperative   σύγχαιρε συγχαιρέτω συγχαίρετον συγχαιρέτων   συγχαίρετε συγχαιρόντων
middle/
passive 		indicative συγχαίρομαι συγχαίρῃ,
συγχαίρει 		συγχαίρεται συγχαίρεσθον συγχαίρεσθον συγχαιρόμεθᾰ συγχαίρεσθε συγχαίρονται
subjunctive συγχαίρωμαι συγχαίρῃ συγχαίρηται συγχαίρησθον συγχαίρησθον συγχαιρώμεθᾰ συγχαίρησθε συγχαίρωνται
optative συγχαιροίμην συγχαίροιο συγχαίροιτο συγχαίροισθον συγχαιροίσθην συγχαιροίμεθᾰ συγχαίροισθε συγχαίροιντο
imperative   συγχαίρου συγχαιρέσθω συγχαίρεσθον συγχαιρέσθων   συγχαίρεσθε συγχαιρέσθων
active middle/passive
infinitive συγχαίρειν συγχαίρεσθαι
participle m συγχαίρων συγχαιρόμενος
f συγχαίρουσᾰ συγχαιρομένη
n συγχαῖρον συγχαιρόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: συνέχαιρον, συνεχαιρόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συνέχαιρον συνέχαιρες συνέχαιρε(ν) συνεχαίρετον συνεχαιρέτην συνεχαίρομεν συνεχαίρετε συνέχαιρον
middle/
passive 		indicative συνεχαιρόμην συνεχαίρου συνεχαίρετο συνεχαίρεσθον συνεχαιρέσθην συνεχαιρόμεθᾰ συνεχαίρεσθε συνεχαίροντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: συγχαιρήσω, συγχαιρήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγχαιρήσω συγχαιρήσεις συγχαιρήσει συγχαιρήσετον συγχαιρήσετον συγχαιρήσομεν συγχαιρήσετε συγχαιρήσουσῐ(ν)
optative συγχαιρήσοιμῐ συγχαιρήσοις συγχαιρήσοι συγχαιρήσοιτον συγχαιρησοίτην συγχαιρήσοιμεν συγχαιρήσοιτε συγχαιρήσοιεν
middle indicative συγχαιρήσομαι συγχαιρήσῃ,
συγχαιρήσει 		συγχαιρήσεται συγχαιρήσεσθον συγχαιρήσεσθον συγχαιρησόμεθᾰ συγχαιρήσεσθε συγχαιρήσονται
optative συγχαιρησοίμην συγχαιρήσοιο συγχαιρήσοιτο συγχαιρήσοισθον συγχαιρησοίσθην συγχαιρησοίμεθᾰ συγχαιρήσοισθε συγχαιρήσοιντο
active middle
infinitive συγχαιρήσειν συγχαιρήσεσθαι
participle m συγχαιρήσων συγχαιρησόμενος
f συγχαιρήσουσᾰ συγχαιρησομένη
n συγχαιρῆσον συγχαιρησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: συνεχᾰ́ρην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative συνεχᾰ́ρην συνεχᾰ́ρης συνεχᾰ́ρη συνεχᾰ́ρητον συνεχᾰρήτην συνεχᾰ́ρημεν συνεχᾰ́ρητε συνεχᾰ́ρησᾰν
subjunctive συγχᾰρῶ συγχᾰρῇς συγχᾰρῇ συγχᾰρῆτον συγχᾰρῆτον συγχᾰρῶμεν συγχᾰρῆτε συγχᾰρῶσῐ(ν)
optative συγχᾰρείην συγχᾰρείης συγχᾰρείη συγχᾰρεῖτον,
συγχᾰρείητον 		συγχᾰρείτην,
συγχᾰρειήτην 		συγχᾰρεῖμεν,
συγχᾰρείημεν 		συγχᾰρεῖτε,
συγχᾰρείητε 		συγχᾰρεῖεν,
συγχᾰρείησᾰν
imperative   συγχᾰ́ρηθῐ συγχᾰρήτω συγχᾰ́ρητον συγχᾰρήτων   συγχᾰ́ρητε συγχᾰρέντων
passive
infinitive συγχᾰρῆναι
participle m συγχᾰρείς
f συγχᾰρεῖσᾰ
n συγχᾰρέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek συγχαίρω. Morphologically, from συγ- (συν-) +‎ χαίρω.

Pronunciation

  • IPA(key): /siŋˈçero/
  • Hyphenation: συγ‧χαί‧ρω

Verb

συγχαίρω • (synchaíro) (past συγχάρηκα/συνεχάρην, passive —)

  1. to congratulate
  2. (literally) to rejoice together with (rare)[1]

Conjugation

συγχαίρω   (active forms only - irregular)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg συγχαίρω συγχαρώ
2 sg συγχαίρεις συγχαρείς
3 sg συγχαίρει συγχαρεί
1 pl συγχαίρουμε, [‑ομε] συγχαρούμε
2 pl συγχαίρετε συγχαρείτε
3 pl συγχαίρουν(ε) συγχαρούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg συνέχαιρα συγχάρηκα, [{συνεχάρην}]1
2 sg συνέχαιρες συγχάρηκες, [{συνεχάρης}]
3 sg συνέχαιρε συγχάρηκε, {συνεχάρη}
1 pl συγχαίραμε συγχαρήκαμε, [{συνεχάρημεν}]
2 pl συγχαίρατε συγχαρήκατε, [{συνεχάρητε}]
3 pl συνέχαιραν, συγχαίραν(ε) συγχάρηκαν, συγχαρήκαν(ε), {συνεχάρησαν}
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα συγχαίρω ➤ θα συγχαρώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα συγχαίρεις, … θα συγχαρείς, ...
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, ... συγχαρεί  
Past perfect ➤   είχα, είχες, ... συγχαρεί  
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, ... συγχαρεί  
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg — —
2 pl συγχαίρετε συγχαρείτε
Other forms
Active present participle ➤   συγχαίροντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας συγχαρεί ➤
Passive perfect participle ➤ —
Nonfinite form ➤   συγχαρεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Formal, as in the ancient aorist συνεχάρην from the conjugation of συγχαίρω. In Modern Greek, used in the 3rd persons (all persons included here, for reference).
 • Also see verbs χαίρω (chaíro) and επιχαίρω (epichaíro).
 • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • and see: χαίρω (chaíro, “rejoice, I am glad”)

References

  1. ^ συγχαίρω - Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας:  [Dictionary of Modern Greek (language)] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias , 1st edition 1998, →ISBN.
Wikious
Boobota
Sagapedia