From Proto-Turkic *kāynat (“wing”).
канат • (kanat) (Arabic spelling قانات)
singular (жекелик) |
plural (көптөгөн) | |
---|---|---|
nominative (атооч) | канат kanat |
канаттар kanattar |
genitive (илик) | канаттын kanattın |
канаттардын kanattardın |
dative (барыш) | канатка kanatka |
канаттарга kanattarga |
accusative (табыш) | канатты kanattı |
канаттарды kanattardı |
locative (жатыш) | канатта kanatta |
канаттарда kanattarda |
ablative (чыгыш) | канаттан kanattan |
канаттардан kanattardan |
possessive forms | ||
first-person singular (менин) | ||
nominative | канатым kanatım |
канаттарым kanattarım |
genitive | канатымдын kanatımdın |
канаттарымдын kanattarımdın |
dative | канатыма kanatıma |
канаттарыма kanattarıma |
accusative | канатымды kanatımdı |
канаттарымды kanattarımdı |
locative | канатымда kanatımda |
канаттарымда kanattarımda |
ablative | канатымдан kanatımdan |
канаттарымдан kanattarımdan |
second-person singular informal (сенин) | ||
nominative | канатың kanatıŋ |
канаттарың kanattarıŋ |
genitive | канатыңдын kanatıŋdın |
канаттарыңдын kanattarıŋdın |
dative | канатыңа kanatıŋa |
канаттарыңа kanattarıŋa |
accusative | канатыңды kanatıŋdı |
канаттарыңды kanattarıŋdı |
locative | канатыңда kanatıŋda |
канаттарыңда kanattarıŋda |
ablative | канатыңдан kanatıŋdan |
канаттарыңдан kanattarıŋdan |
second-person singular formal (сиздин) | ||
nominative | канатыңыз kanatıŋız |
канаттарыңыз kanattarıŋız |
genitive | канатыңыздын kanatıŋızdın |
канаттарыңыздын kanattarıŋızdın |
dative | канатыңызга kanatıŋızga |
канаттарыңызга kanattarıŋızga |
accusative | канатыңызды kanatıŋızdı |
канаттарыңызды kanattarıŋızdı |
locative | канатыңызда kanatıŋızda |
канаттарыңызда kanattarıŋızda |
ablative | канатыңыздан kanatıŋızdan |
канаттарыңыздан kanattarıŋızdan |
From Proto-Turkic *kāynat.
канат • (kanat)
Comparing the Turkism ча́лить (čálitʹ, “to bind, to moor”) this may be derived from Ottoman Turkish قنب (kınnap, “twine, cord”), though the end consonant shift is unaccounted; maybe confused with the common Turkic قنات (kanat, “wing”). Alternatively, possibly borrowed from Greek κανάτι (kanáti), from Byzantine Greek καννάτα (kannáta).[1]
кана́т • (kanát) m inan (genitive кана́та, nominative plural кана́ты, genitive plural кана́тов, relational adjective кана́тный)
From Proto-Turkic *kājnat (“wing”).
канат • (kanat)
N. A. Baskakov, Toščakova N.A, editor (1947), “канат”, in Ojrotsko-Russkij Slovarʹ [Oyrot-Russian Dictionary], Moscow: M.: OGIZ, →ISBN
Possibly borrowed from Greek κανάτι (kanáti), from Byzantine Greek καννάτα (kannáta), from Ancient Greek κάννα (kánna, “reed”).[1]
кана́т • (kanát) m inan (genitive кана́та, nominative plural кана́ти, genitive plural кана́тів, relational adjective кана́тний)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | кана́т kanát |
кана́ти kanáty |
genitive | кана́та kanáta |
кана́тів kanátiv |
dative | кана́тові, кана́ту kanátovi, kanátu |
кана́там kanátam |
accusative | кана́т kanát |
кана́ти kanáty |
instrumental | кана́том kanátom |
кана́тами kanátamy |
locative | кана́ті kanáti |
кана́тах kanátax |
vocative | кана́те kanáte |
кана́ти kanáty |