ума • (uma)
From Proto-Mordvinic *uma. The further origin is uncertain.
ума • (uma)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ума (uma) | умат (umat) |
genitive | умань (umań) | — |
dative | уманень (umaneń) | — |
ablative | умадо (umado) | — |
inessive | умасо (umaso) | — |
elative | умасто (umasto) | — |
illative | умас (umas) | — |
prolative | умава (umava) | — |
translative | умакс (umaks) | — |
comparative | умашка (umaška) | — |
abessive | умавтомо (umavtomo) | — |
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | умась (umaś) | уматне (umatne) |
genitive | уманть (umanť) | уматнень (umatneń) |
dative | умантень (umanteń) | уматненень (umatneneń) |
ablative | умадонть (umadonť) | уматнеде (umatnede) |
inessive | умасонть (umasonť) | уматнесэ (umatnesë) |
elative | умастонть (umastonť) | уматнестэ (umatnestë) |
illative | умантень (umanteń) | уматнес (umatnes) |
prolative | умаванть (umavanť) | уматнева (umatneva) |
translative | — | — |
comparative | умашканть (umaškanť) | уматнешка (umatneška) |
abessive | умавтомонть (umavtomonť) | уматневтеме (umatnevteme) |
у́ма • (úma) f (uncountable)
ума́ • (umá) m inan