From زیب (zib) + ـا (-â). The adjective form of the verb زیبیدن (zibidan, “to deserve, to have beauty and form.”).
Readings | |
---|---|
Classical reading? | zēḇā |
Dari reading? | zēbā |
Iranian reading? | zibâ |
Tajik reading? | zebo |
Dari | زیبا |
---|---|
Iranian Persian | |
Tajik | зебо |
زیبا • (zibâ) (comparative زیباتَر (zibâ-tar), superlative زیباتَرین (zibâ-tarin))
Predicative forms of زیبا (zibâ) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
1st person (“I am, we are”) |
زیبایم (zibâyam) زیبام △ (zibâm) |
زیباییم (zibâyim) |
2nd person (“you are”) |
زیبایی (zibâyi) |
زیبایید (zibâyid) زیبایین △ (zibâyin) |
3rd person (“he/she/it is, they are”) |
زیباست (zibâst) زیباس، زیبائه △ (zibâs, zibâe) |
زیبایند (zibâyand) زیبان △ (zibân) |
△ Colloquial. |
Dari | زیبا |
---|---|
Iranian Persian | |
Tajik | зебо |
زیبا • (zibâ)