ἀγορεύω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀγορεύω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀγορεύω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀγορεύω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀγορεύω you have here. The definition of the word ἀγορεύω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀγορεύω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: αγορεύω

Ancient Greek

Etymology

From ἀγορᾱ́ (agorā́, “assembly”) +‎ -εύω (-eúō, “denominative verb-forming suffix”).

Pronunciation

 

Verb

ἀγορεύω • (agoreúō)

  1. to speak in the assembly
  2. to say, speak
  3. to proclaim

Usage notes

Only the present and imperfect of the simple verb occur. The rest of the tenses are only used in compounds.

Inflection

   Present: ἀγορεύω, ἀγορεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγορεύω ἀγορεύεις ἀγορεύει ἀγορεύετον ἀγορεύετον ἀγορεύομεν ἀγορεύετε ἀγορεύουσῐ(ν)
subjunctive ἀγορεύω ἀγορεύῃς ἀγορεύῃ ἀγορεύητον ἀγορεύητον ἀγορεύωμεν ἀγορεύητε ἀγορεύωσῐ(ν)
optative ἀγορεύοιμῐ ἀγορεύοις ἀγορεύοι ἀγορεύοιτον ἀγορευοίτην ἀγορεύοιμεν ἀγορεύοιτε ἀγορεύοιεν
imperative   ἀγόρευε ἀγορευέτω ἀγορεύετον ἀγορευέτων   ἀγορεύετε ἀγορευόντων
middle/
passive 		indicative ἀγορεύομαι ἀγορεύῃ,
ἀγορεύει 		ἀγορεύεται ἀγορεύεσθον ἀγορεύεσθον ἀγορευόμεθᾰ ἀγορεύεσθε ἀγορεύονται
subjunctive ἀγορεύωμαι ἀγορεύῃ ἀγορεύηται ἀγορεύησθον ἀγορεύησθον ἀγορευώμεθᾰ ἀγορεύησθε ἀγορεύωνται
optative ἀγορευοίμην ἀγορεύοιο ἀγορεύοιτο ἀγορεύοισθον ἀγορευοίσθην ἀγορευοίμεθᾰ ἀγορεύοισθε ἀγορεύοιντο
imperative   ἀγορεύου ἀγορευέσθω ἀγορεύεσθον ἀγορευέσθων   ἀγορεύεσθε ἀγορευέσθων
active middle/passive
infinitive ἀγορεύειν ἀγορεύεσθαι
participle m ἀγορεύων ἀγορευόμενος
f ἀγορεύουσᾰ ἀγορευομένη
n ἀγορεῦον ἀγορευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠγόρευον, ἠγορευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγόρευον ἠγόρευες ἠγόρευε(ν) ἠγορεύετον ἠγορευέτην ἠγορεύομεν ἠγορεύετε ἠγόρευον
middle/
passive 		indicative ἠγορευόμην ἠγορεύου ἠγορεύετο ἠγορεύεσθον ἠγορευέσθην ἠγορευόμεθᾰ ἠγορεύεσθε ἠγορεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀγόρευον, ἀγορευόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγόρευον ἀγόρευες ἀγόρευε(ν) ἀγορεύετον ἀγορευέτην ἀγορεύομεν ἀγορεύετε ἀγόρευον
middle/
passive 		indicative ἀγορευόμην ἀγορεύου ἀγορεύετο ἀγορεύεσθον ἀγορευέσθην ἀγορευόμε(σ)θᾰ ἀγορεύεσθε ἀγορεύοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγορεύσω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγορεύσω ἀγορεύσεις ἀγορεύσει ἀγορεύσετον ἀγορεύσετον ἀγορεύσομεν ἀγορεύσετε ἀγορεύσουσῐ(ν)
optative ἀγορεύσοιμῐ ἀγορεύσοις ἀγορεύσοι ἀγορεύσοιτον ἀγορευσοίτην ἀγορεύσοιμεν ἀγορεύσοιτε ἀγορεύσοιεν
active
infinitive ἀγορεύσειν
participle m ἀγορεύσων
f ἀγορεύσουσᾰ
n ἀγορεῦσον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠγόρευσᾰ, ἠγορευσᾰ́μην, ἠγορεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγόρευσᾰ ἠγόρευσᾰς ἠγόρευσε(ν) ἠγορεύσᾰτον ἠγορευσᾰ́την ἠγορεύσᾰμεν ἠγορεύσᾰτε ἠγόρευσᾰν
subjunctive ἀγορεύσω ἀγορεύσῃς ἀγορεύσῃ ἀγορεύσητον ἀγορεύσητον ἀγορεύσωμεν ἀγορεύσητε ἀγορεύσωσῐ(ν)
optative ἀγορεύσαιμῐ ἀγορεύσειᾰς,
ἀγορεύσαις 		ἀγορεύσειε(ν),
ἀγορεύσαι 		ἀγορεύσαιτον ἀγορευσαίτην ἀγορεύσαιμεν ἀγορεύσαιτε ἀγορεύσειᾰν,
ἀγορεύσαιεν
imperative   ἀγόρευσον ἀγορευσᾰ́τω ἀγορεύσᾰτον ἀγορευσᾰ́των   ἀγορεύσᾰτε ἀγορευσᾰ́ντων
middle indicative ἠγορευσᾰ́μην ἠγορεύσω ἠγορεύσᾰτο ἠγορεύσᾰσθον ἠγορευσᾰ́σθην ἠγορευσᾰ́μεθᾰ ἠγορεύσᾰσθε ἠγορεύσᾰντο
subjunctive ἀγορεύσωμαι ἀγορεύσῃ ἀγορεύσηται ἀγορεύσησθον ἀγορεύσησθον ἀγορευσώμεθᾰ ἀγορεύσησθε ἀγορεύσωνται
optative ἀγορευσαίμην ἀγορεύσαιο ἀγορεύσαιτο ἀγορεύσαισθον ἀγορευσαίσθην ἀγορευσαίμεθᾰ ἀγορεύσαισθε ἀγορεύσαιντο
imperative   ἀγόρευσαι ἀγορευσᾰ́σθω ἀγορεύσᾰσθον ἀγορευσᾰ́σθων   ἀγορεύσᾰσθε ἀγορευσᾰ́σθων
passive indicative ἠγορεύθην ἠγορεύθης ἠγορεύθη ἠγορεύθητον ἠγορευθήτην ἠγορεύθημεν ἠγορεύθητε ἠγορεύθησᾰν
subjunctive ἀγορευθῶ ἀγορευθῇς ἀγορευθῇ ἀγορευθῆτον ἀγορευθῆτον ἀγορευθῶμεν ἀγορευθῆτε ἀγορευθῶσῐ(ν)
optative ἀγορευθείην ἀγορευθείης ἀγορευθείη ἀγορευθεῖτον,
ἀγορευθείητον 		ἀγορευθείτην,
ἀγορευθειήτην 		ἀγορευθεῖμεν,
ἀγορευθείημεν 		ἀγορευθεῖτε,
ἀγορευθείητε 		ἀγορευθεῖεν,
ἀγορευθείησᾰν
imperative   ἀγορεύθητῐ ἀγορευθήτω ἀγορεύθητον ἀγορευθήτων   ἀγορεύθητε ἀγορευθέντων
active middle passive
infinitive ἀγορεῦσαι ἀγορεύσᾰσθαι ἀγορευθῆναι
participle m ἀγορεύσᾱς ἀγορευσᾰ́μενος ἀγορευθείς
f ἀγορεύσᾱσᾰ ἀγορευσᾰμένη ἀγορευθεῖσᾰ
n ἀγορεῦσᾰν ἀγορευσᾰ́μενον ἀγορευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠγόρευκᾰ, ἠγόρευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγόρευκᾰ ἠγόρευκᾰς ἠγόρευκε(ν) ἠγορεύκᾰτον ἠγορεύκᾰτον ἠγορεύκᾰμεν ἠγορεύκᾰτε ἠγορεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠγορεύκω ἠγορεύκῃς ἠγορεύκῃ ἠγορεύκητον ἠγορεύκητον ἠγορεύκωμεν ἠγορεύκητε ἠγορεύκωσῐ(ν)
optative ἠγορεύκοιμῐ,
ἠγορευκοίην 		ἠγορεύκοις,
ἠγορευκοίης 		ἠγορεύκοι,
ἠγορευκοίη 		ἠγορεύκοιτον ἠγορευκοίτην ἠγορεύκοιμεν ἠγορεύκοιτε ἠγορεύκοιεν
imperative   ἠγόρευκε ἠγορευκέτω ἠγορεύκετον ἠγορευκέτων   ἠγορεύκετε ἠγορευκόντων
middle/
passive 		indicative ἠγόρευμαι ἠγόρευσαι ἠγόρευται ἠγόρευσθον ἠγόρευσθον ἠγορεύμεθᾰ ἠγόρευσθε ἠγόρευνται
subjunctive ἠγορευμένος ὦ ἠγορευμένος ᾖς ἠγορευμένος ᾖ ἠγορευμένω ἦτον ἠγορευμένω ἦτον ἠγορευμένοι ὦμεν ἠγορευμένοι ἦτε ἠγορευμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠγορευμένος εἴην ἠγορευμένος εἴης ἠγορευμένος εἴη ἠγορευμένω εἴητον/εἶτον ἠγορευμένω εἰήτην/εἴτην ἠγορευμένοι εἴημεν/εἶμεν ἠγορευμένοι εἴητε/εἶτε ἠγορευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἠγόρευσο ἠγορεύσθω ἠγόρευσθον ἠγορεύσθων   ἠγόρευσθε ἠγορεύσθων
active middle/passive
infinitive ἠγορευκέναι ἠγορεῦσθαι
participle m ἠγορευκώς ἠγορευμένος
f ἠγορευκυῖᾰ ἠγορευμένη
n ἠγορευκός ἠγορευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia