ἀναπαύω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀναπαύω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀναπαύω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀναπαύω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀναπαύω you have here. The definition of the word ἀναπαύω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀναπαύω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: αναπαύω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From ἀνα- (ana-, “thorough”) +‎ παύω (paúō, “stop, end”).

Pronunciation

 

Verb

ἀναπαύω • (anapaúō)

  1. to cause to rest, to soothe, refresh

Inflection

   Present: ἀναπαύω, ἀναπαύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀναπαύω ἀναπαύεις ἀναπαύει ἀναπαύετον ἀναπαύετον ἀναπαύομεν ἀναπαύετε ἀναπαύουσῐ(ν)
subjunctive ἀναπαύω ἀναπαύῃς ἀναπαύῃ ἀναπαύητον ἀναπαύητον ἀναπαύωμεν ἀναπαύητε ἀναπαύωσῐ(ν)
optative ἀναπαύοιμῐ ἀναπαύοις ἀναπαύοι ἀναπαύοιτον ἀναπαυοίτην ἀναπαύοιμεν ἀναπαύοιτε ἀναπαύοιεν
imperative   ἀνάπαυε ἀναπαυέτω ἀναπαύετον ἀναπαυέτων   ἀναπαύετε ἀναπαυόντων
middle/
passive 		indicative ἀναπαύομαι ἀναπαύῃ,
ἀναπαύει 		ἀναπαύεται ἀναπαύεσθον ἀναπαύεσθον ἀναπαυόμεθᾰ ἀναπαύεσθε ἀναπαύονται
subjunctive ἀναπαύωμαι ἀναπαύῃ ἀναπαύηται ἀναπαύησθον ἀναπαύησθον ἀναπαυώμεθᾰ ἀναπαύησθε ἀναπαύωνται
optative ἀναπαυοίμην ἀναπαύοιο ἀναπαύοιτο ἀναπαύοισθον ἀναπαυοίσθην ἀναπαυοίμεθᾰ ἀναπαύοισθε ἀναπαύοιντο
imperative   ἀναπαύου ἀναπαυέσθω ἀναπαύεσθον ἀναπαυέσθων   ἀναπαύεσθε ἀναπαυέσθων
active middle/passive
infinitive ἀναπαύειν ἀναπαύεσθαι
participle m ἀναπαύων ἀναπαυόμενος
f ἀναπαύουσᾰ ἀναπαυομένη
n ἀναπαῦον ἀναπαυόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀναπάομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἀναπάομαι ἀναπάῃ,
ἀναπάει 		ἀναπάεται ἀναπάεσθον ἀναπάεσθον ἀναπαόμεθᾰ ἀναπάεσθε ἀναπάονται
subjunctive ἀναπάωμαι ἀναπάῃ ἀναπάηται ἀναπάησθον ἀναπάησθον ἀναπαώμεθᾰ ἀναπάησθε ἀναπάωνται
optative ἀναπαοίμην ἀναπάοιο ἀναπάοιτο ἀναπάοισθον ἀναπαοίσθην ἀναπαοίμεθᾰ ἀναπάοισθε ἀναπάοιντο
imperative   ἀναπάου ἀναπαέσθω ἀναπάεσθον ἀναπαέσθων   ἀναπάεσθε ἀναπαέσθων
middle/passive
infinitive ἀναπάεσθαι
participle m ἀναπαόμενος
f ἀναπαομένη
n ἀναπαόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀνέπαυον, ἀνεπαυόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέπαυον ἀνέπαυες ἀνέπαυε(ν) ἀνεπαύετον ἀνεπαυέτην ἀνεπαύομεν ἀνεπαύετε ἀνέπαυον
middle/
passive 		indicative ἀνεπαυόμην ἀνεπαύου ἀνεπαύετο ἀνεπαύεσθον ἀνεπαυέσθην ἀνεπαυόμεθᾰ ἀνεπαύεσθε ἀνεπαύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀναπαύσομαι, ἀναπαήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀναπαύσομαι ἀναπαύσῃ,
ἀναπαύσει 		ἀναπαύσεται ἀναπαύσεσθον ἀναπαύσεσθον ἀναπαυσόμεθᾰ ἀναπαύσεσθε ἀναπαύσονται
optative ἀναπαυσοίμην ἀναπαύσοιο ἀναπαύσοιτο ἀναπαύσοισθον ἀναπαυσοίσθην ἀναπαυσοίμεθᾰ ἀναπαύσοισθε ἀναπαύσοιντο
passive indicative ἀναπαήσομαι ἀναπαήσῃ ἀναπαήσεται ἀναπαήσεσθον ἀναπαήσεσθον ἀναπαησόμεθᾰ ἀναπαήσεσθε ἀναπαήσονται
optative ἀναπαησοίμην ἀναπαήσοιο ἀναπαήσοιτο ἀναπαήσοισθον ἀναπαησοίσθην ἀναπαησοίμεθᾰ ἀναπαήσοισθε ἀναπαήσοιντο
middle passive
infinitive ἀναπαύσεσθαι ἀναπαήσεσθαι
participle m ἀναπαυσόμενος ἀναπαησόμενος
f ἀναπαυσομένη ἀναπαησομένη
n ἀναπαυσόμενον ἀναπαησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνέπαυσᾰ, ἀνεπαυσᾰ́μην, ἀνεπαύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνέπαυσᾰ ἀνέπαυσᾰς ἀνέπαυσε(ν) ἀνεπαύσᾰτον ἀνεπαυσᾰ́την ἀνεπαύσᾰμεν ἀνεπαύσᾰτε ἀνέπαυσᾰν
subjunctive ἀναπαύσω ἀναπαύσῃς ἀναπαύσῃ ἀναπαύσητον ἀναπαύσητον ἀναπαύσωμεν ἀναπαύσητε ἀναπαύσωσῐ(ν)
optative ἀναπαύσαιμῐ ἀναπαύσειᾰς,
ἀναπαύσαις 		ἀναπαύσειε(ν),
ἀναπαύσαι 		ἀναπαύσαιτον ἀναπαυσαίτην ἀναπαύσαιμεν ἀναπαύσαιτε ἀναπαύσειᾰν,
ἀναπαύσαιεν
imperative   ἀνάπαυσον ἀναπαυσᾰ́τω ἀναπαύσᾰτον ἀναπαυσᾰ́των   ἀναπαύσᾰτε ἀναπαυσᾰ́ντων
middle indicative ἀνεπαυσᾰ́μην ἀνεπαύσω ἀνεπαύσᾰτο ἀνεπαύσᾰσθον ἀνεπαυσᾰ́σθην ἀνεπαυσᾰ́μεθᾰ ἀνεπαύσᾰσθε ἀνεπαύσᾰντο
subjunctive ἀναπαύσωμαι ἀναπαύσῃ ἀναπαύσηται ἀναπαύσησθον ἀναπαύσησθον ἀναπαυσώμεθᾰ ἀναπαύσησθε ἀναπαύσωνται
optative ἀναπαυσαίμην ἀναπαύσαιο ἀναπαύσαιτο ἀναπαύσαισθον ἀναπαυσαίσθην ἀναπαυσαίμεθᾰ ἀναπαύσαισθε ἀναπαύσαιντο
imperative   ἀνάπαυσαι ἀναπαυσᾰ́σθω ἀναπαύσᾰσθον ἀναπαυσᾰ́σθων   ἀναπαύσᾰσθε ἀναπαυσᾰ́σθων
passive indicative ἀνεπαύθην ἀνεπαύθης ἀνεπαύθη ἀνεπαύθητον ἀνεπαυθήτην ἀνεπαύθημεν ἀνεπαύθητε ἀνεπαύθησᾰν
subjunctive ἀναπαυθῶ ἀναπαυθῇς ἀναπαυθῇ ἀναπαυθῆτον ἀναπαυθῆτον ἀναπαυθῶμεν ἀναπαυθῆτε ἀναπαυθῶσῐ(ν)
optative ἀναπαυθείην ἀναπαυθείης ἀναπαυθείη ἀναπαυθεῖτον,
ἀναπαυθείητον 		ἀναπαυθείτην,
ἀναπαυθειήτην 		ἀναπαυθεῖμεν,
ἀναπαυθείημεν 		ἀναπαυθεῖτε,
ἀναπαυθείητε 		ἀναπαυθεῖεν,
ἀναπαυθείησᾰν
imperative   ἀναπαύθητῐ ἀναπαυθήτω ἀναπαύθητον ἀναπαυθήτων   ἀναπαύθητε ἀναπαυθέντων
active middle passive
infinitive ἀναπαῦσαι ἀναπαύσᾰσθαι ἀναπαυθῆναι
participle m ἀναπαύσᾱς ἀναπαυσᾰ́μενος ἀναπαυθείς
f ἀναπαύσᾱσᾰ ἀναπαυσᾰμένη ἀναπαυθεῖσᾰ
n ἀναπαῦσᾰν ἀναπαυσᾰ́μενον ἀναπαυθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀναπάην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἀναπάην ἀναπάης ἀναπάη ἀναπάητον ἀναπαήτην ἀναπάημεν ἀναπάητε ἀναπάησᾰν
subjunctive ἀναπαῶ ἀναπαῇς ἀναπαῇ ἀναπαῆτον ἀναπαῆτον ἀναπαῶμεν ἀναπαῆτε ἀναπαῶσῐ(ν)
optative ἀναπαείην ἀναπαείης ἀναπαείη ἀναπαεῖτον,
ἀναπαείητον 		ἀναπαείτην,
ἀναπαειήτην 		ἀναπαεῖμεν,
ἀναπαείημεν 		ἀναπαεῖτε,
ἀναπαείητε 		ἀναπαεῖεν,
ἀναπαείησᾰν
imperative   ἀναπάηθῐ ἀναπαήτω ἀναπάητον ἀναπαήτων   ἀναπάητε ἀναπαέντων
passive
infinitive ἀναπαῆναι
participle m ἀναπαείς
f ἀναπαεῖσᾰ
n ἀναπαέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀναπέπαυμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἀναπέπαυμαι ἀναπέπαυσαι ἀναπέπαυται ἀναπέπαυσθον ἀναπέπαυσθον ἀναπεπαύμεθᾰ ἀναπέπαυσθε ἀναπέπαυνται
subjunctive ἀναπεπαυμένος ὦ ἀναπεπαυμένος ᾖς ἀναπεπαυμένος ᾖ ἀναπεπαυμένω ἦτον ἀναπεπαυμένω ἦτον ἀναπεπαυμένοι ὦμεν ἀναπεπαυμένοι ἦτε ἀναπεπαυμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀναπεπαυμένος εἴην ἀναπεπαυμένος εἴης ἀναπεπαυμένος εἴη ἀναπεπαυμένω εἴητον/εἶτον ἀναπεπαυμένω εἰήτην/εἴτην ἀναπεπαυμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀναπεπαυμένοι εἴητε/εἶτε ἀναπεπαυμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀναπέπαυσο ἀναπεπαύσθω ἀναπέπαυσθον ἀναπεπαύσθων   ἀναπέπαυσθε ἀναπεπαύσθων
middle/passive
infinitive ἀναπεπαῦσθαι
participle m ἀναπεπαυμένος
f ἀναπεπαυμένη
n ἀναπεπαυμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia