From ἀκούω (akoúō, “to hear”) + -μα (-ma, nominal suffix).
ἄ̆κουσμᾰ • (ákousma) n (genitive ἀ̆κούσμᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ἄ̆κουσμᾰ tò ákousma |
τὼ ἀ̆κούσμᾰτε tṑ akoúsmate |
τᾰ̀ ἀ̆κούσμᾰτᾰ tà akoúsmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ ἀ̆κούσμᾰτος toû akoúsmatos |
τοῖν ἀ̆κουσμᾰ́τοιν toîn akousmátoin |
τῶν ἀ̆κουσμᾰ́των tôn akousmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ ἀ̆κούσμᾰτῐ tôi akoúsmati |
τοῖν ἀ̆κουσμᾰ́τοιν toîn akousmátoin |
τοῖς ἀ̆κούσμᾰσῐ / ἀ̆κούσμᾰσῐν toîs akoúsmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ ἄ̆κουσμᾰ tò ákousma |
τὼ ἀ̆κούσμᾰτε tṑ akoúsmate |
τᾰ̀ ἀ̆κούσμᾰτᾰ tà akoúsmata | ||||||||||
Vocative | ἄ̆κουσμᾰ ákousma |
ἀ̆κούσμᾰτε akoúsmate |
ἀ̆κούσμᾰτᾰ akoúsmata | ||||||||||
Notes: |
|