behaviorisme

• Geluid:  behaviorisme    (hulp, bestand)
• IPA: / biˌhev(i)joˈrɪsmə / (6 lettergrepen)

• be·ha·vi·o·ris·me

• geen meervoud van Amerikaans Engels behaviorism, in de betekenis van ‘richting in psychologie’ voor het eerst aangetroffen in 1928 ^{[1] [2] [3]}

het behaviorisme o

1. (psychologie) richting in de psychologie die zich uitsluitend bezighoudt met waarneembaar gedrag van mens en dier

   • John Watson (1878-1958), de grondlegger van het behaviorisme, vond dat moeders hun kinderen niet moesten verpesten met affectie. Met emotionele binding en gedrag zoals knuffelen en kussen zou je onzekere slapjanussen kweken. Zo voedde hij ook zijn eigen drie kinderen op. Zij kampten op latere leeftijd alle drie met grote psychische problemen, die ze weten aan hun liefdeloze, afstandelijke opvoeding. De oudste zoon pleegde zelfmoord, de dochter en andere zoon deden er pogingen toe. ^[4] 

• behaviourisme (variant in de officiële spelling tot 1955)

• behavioristisch, behaviorist

• Het woord behaviorisme staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "behaviorisme" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.