beliggen

• Geluid:  beliggen    (hulp, bestand)
• IPA: / bəˈlɪɣə(n) / (3 lettergrepen)

• be·lig·gen

• van Middelnederlands beliggen, op te vatten als afgeleid van  liggen ww  met het voorvoegsel be- ^{[1] [2] [3]}

beliggen

1. ergatief (verouderd) een flinke tijd liggen

   ▸ Niets in te brengen hebben. Het gewicht van een met lucht gevulde kamer torsen door die zo egaal mogelijk verdeeld te doen zijn over de ruggelings gestrekte vorm. Alleen maar bestaan - beliggen zou een beter woord zijn.^[4]

2. overgankelijk op of bij gaan liggen

   ▸ Nou werd er enthousiast geroepen dat we nu niet meer in persoonlijke isolatie hoefden. Dat mevrouw Zweef weer de echtelijke stonde mocht betreden, of beter, "beliggen".^[5]

   ▸ het woord Bijzit komt niet in het gedicht voor, wel een woordspeling waarin bezitten, d.i. te logeren hebben, tegenover beliggen, d.i. in copulatie hebben, gesteld wordt.^[6]

• belegen

• Het woord 'beliggen' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.