beurkunden

Hallo, je bent hier gekomen op zoek naar de betekenis van het woord beurkunden. In DICTIOUS vind je niet alleen alle woordenboekbetekenissen van het woord beurkunden, maar kom je ook meer te weten over de etymologie, de kenmerken en hoe je beurkunden in enkelvoud en meervoud uitspreekt. Alles wat je moet weten over het woord beurkunden is hier. De definitie van het woord beurkunden zal u helpen preciezer en correcter te zijn bij het spreken of schrijven van uw teksten. Kennis van de definitie vanbeurkunden, maar ook van die van andere woorden, verrijkt uw woordenschat en verschaft u meer en betere taalkundige bronnen.
  • be·ur·kun·den
  • Afleiding van het Duitse zelfstandige naamwoord Urkunde met het voorvoegsel be-
stamtijd
infinitief verleden
tijd
voltooid
deelwoord
beurkunden
beurkundete
beurkundet
zwak volledig met "haben"

beurkunden

  1. overgankelijk certificeren, door een notaris gewaarmerken, in een authentieke akte vastleggen, op een afzonderlijk blad registreren
  2. overgankelijk, (verouderd) betuigen, openbaren
    «Der See Tiberias bewegte sich während dieser Katastrophe, und beurkundete deutlich den Vulkan, der sich aus dem Innern der Erde Luft machte. [1]»
    Het Meer van Tiberias bewoog zich tijdens deze ramp, en openbaarde duidelijk de vulkaan die zich luchtte uit de ingewanden van de aarde.
  1. Allgemeine Zeitung des Judenthums, I. jaargang, n°. 1, van 2 mei 1837
    Opschriften: Politik. - Zeitungsnachrichten. - Smyrna, 22. Jan.