blunder

• Geluid:  blunder    (hulp, bestand)

• blun·der

• Leenwoord uit het Engels, in de betekenis van ‘domme fout’ voor het eerst aangetroffen in 1847 ^[1]
• Een Engels leenwoord, op zijn beurt ontleend aan het Oudnoorse "blundra", verwant aan het Nederlandse blind. ^[2]

de blunder m

1. een onverwacht domme, vaak erg publieke, daad die meestal iemands geloofwaardigheid aantast

   • Als hij nu maar niet een of andere blunder maakt! 

• faux pas, blooper

blunder

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van blunderen
   

   • Ik blunder. 

2. gebiedende wijs van blunderen
   

   • Blunder! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van blunderen
   

   • Blunder je? 

• Het woord blunder staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "blunder" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.