demonstratief

• Geluid:  demonstratief    (hulp, bestand)

• de·mon·stra·tief

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘aanwijzend voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 1638 ^[1]
• afgeleid van demonstratie met het achtervoegsel -ief
• afgeleid van het Franse démonstratif of daarvoor van het Latijnse 'demonstrativus'

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

het demonstratief o

1. (taalkunde) aanwijzend voornaamwoord (pronomen demonstrativum)

demonstratief

1. erop gericht om de aandacht te trekken

   • Hij keerde demonstratief zijn rug naar de rechtsorde. Daar keek niemand van op. Van te voren had hij laten weten: „Ik als gelovige laat mij leiden door de richtlijnen die Allah mij geeft. Ik heb niets te maken met wereldlijke wetten.”^[2] 

   ▸ 'Hoe laat?' Martina keek demonstratief op haar klokje.^[3]

2. (taalkunde) aanwijzend

• Het woord demonstratief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "demonstratief" herkend door: