kerker

vervoeging van
	kerkeren

Nederlands

Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘gevangenis’ voor het eerst aangetroffen in 1220 ^[1]
afgeleid van het Latijnse carcer (gevangenis) met het achtervoegsel -er ^[2]

de kerker m

een ondergrondse ruimte die bestemd is voor het opsluiten van gevangenen
- De dief werd in de kerker geworpen.

1. een ondergrondse ruimte die bestemd is voor het opsluiten van gevangenen

kerker

eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kerkeren
- Ik kerker.
gebiedende wijs van kerkeren
- Kerker!
(bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kerkeren
- Kerker je?

Het woord kerker staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

98 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.^[3]