marmer

vervoeging van
	marmeren

Nederlands

Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘kalkgesteente’ voor het eerst aangetroffen in 1240

het marmer o

een fijnkorrelige getransformeerde kalksteen dat gepolijst gebruikt wordt in de bouw- en de beeldhouwkunst
- Hij liet het stuk marmer per ongeluk uit zijn handen vallen.

1. een fijnkorrelige getransformeerde kalksteen dat gepolijst gebruikt wordt in de bouw- en de beeldhouwkunst

marmer

eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van marmeren
- Ik marmer.
gebiedende wijs van marmeren
- Marmer!
(bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van marmeren
- Marmer je?

Het woord marmer staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.