pok

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  pok    (hulp, bestand)
• IPA: / pɔk / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• pok

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘puistje’ voor het eerst aangetroffen in 1401.
• erfwoord: Middelnederlands pocke ‘puist(je), blaar’, uit Oergermaans *puhō (gen. *pukkaz), gutturale afleiding van de Indo-Europese wortel *beu- ‘opzwellen’, waartoe ook behoren o.a. Latijn bucca ‘de volgestopte of opgeblazen wang’, Pools buczyć się ‘zich opblazen’, Oudgrieks búktēs ‘opblazend (van de wind)’ en Sanskriet búkkati ‘hij blaft’. Evenals Nederduits Pock en Oudengels pocc, beide ‘pok, puist’.

Zelfstandig naamwoord

de pok v / m

1. (medisch) puist, blaasvormig zweertje of kuiltje als symptoom van een huidziekte zoals pokken, koepokken en water- of windpokken.
2. litteken van een inenting tegen een pokziekte, vooral de pokken

Hyponiemen

• zeepok

Afgeleide begrippen

Werkwoord

pok

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van pokken
   

   • Ik pok. 

2. gebiedende wijs van pokken
   

   • Pok! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van pokken
   

   • Pok je? 

Gangbaarheid

• Het woord pok staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "pok" herkend door:

Verwijzingen