rijt

• Geluid:  rijt    (hulp, bestand) ww
  • IPA: /rɛit/
• Geluid:  rijt    (hulp, bestand) zn
  • IPA: /rit/

• rijt

• ww:  rijten ww  zonder de uitgang -en
• ww:  rij ww  met de uitgang -t
• zn: erfwoord, via Middelnederlands: rijt van Oudnederlands rith; cognaat met Fries: ryd "slenk, geul of greppel", in de betekenis van ‘uitwatering’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 ^{[1] [2]}

rijt

1. enkelvoud tegenwoordige tijd van rijten
2. gebiedende wijs van rijten

rijt

1. tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van rijen
   

   • Jij rijt. 

2. derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van rijen
   

   • Hij rijt. 

3. (verouderd) gebiedende wijs meervoud van rijen
   

   • Rijt! 

rijt v / o

1. (waterbeheer) watergeul in (voormalig) buitendijks gebied in Friesland en Groningen

• binnenrijt
• buitenrijt

• Het woord rijt staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• , : van Oudnederlands: rīth "beek, waterloop, stroom" afgeleid van het werkwoord rithan "stromen" dat weer terug kan gaan op Germaans: *rīþ "waterloop" en Proto-Indo-Europees: *ri- "stromen" ^{[1] [2]}

rijt o

1. schrijfwijze voor riet^[3]

rijt v

1. waterloop, sloot, afwateringskanaal^[4];
2. rijt, watergeul in (voormalig) buitendijks gebied^[5]
3. schrijfwijze voor ridinge, rijding, het vaststelling van de prijs van levensmiddelen door de overheid^[6]

• riit, rijd, rijdt, rite