substantief

onverbogen	substantief
verbogen	substantieve

Nederlands

Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘zelfstandig naamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 1576 ^[1]
afgeleid van substantie of het Latijnse stāre ‘staan’ met het voorvoegsel sub- met het achtervoegsel -ief ^[2]

het substantief o

zelfstandig naamwoord
- De Algemene Nederlandse Spraakkunst (ANS) verkiest de term substantief boven "zelfstandig naamwoord".

1. zelfstandig naamwoord

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als bijvoeglijk naamwoord}

substantief

Het woord substantief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "substantief" herkend door:

77 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.^[3]