zwelgen

Nederlands

erfwoord van Middelnederlands swelghen "gulzig opeten of -drinken; doorslikken", uit Oergermaans *swelgan- "zwelgen, verslinden", in de betekenis van ‘zich te buiten gaan aan’ aangetroffen vanaf 1240; cognaat met Duits schwelgen "zich te buiten gaan aan; (vero.) zwelgen", Fries swolgje "zwelgen" en Engels swallow "doorslikken"

zwelgen

gulzig, onmatig opeten of -drinken
▸ Homeopathische pilletjes en middeltjes mag u slikken en zwelgen tot u een ons weegt: het gaat gewoon om geschud water of suikerbolletjes.

▸ ⧖ Zij stak uit de mouw van haar witten japon een blanken arm tusschen de wazige, blauwe trossen en plukte, en plukte meer. En het was een gulzigheid, in de druiven zwolgen zij.
(figuurlijk) zich onmatig verlustigen, zich te buiten gaan aan
▸ Van haar ex onthield ze alleen leuke dingen, waardoor ze ging „zwelgen in liefdesverdriet”.

Al vanaf de 17e eeuw wordt soms ook de zwakke vervoeging (zwelgde, gezwelgd) aangetroffen.

1. gulzig opeten of -drinken

2. zich onmatig verlustigen in, te buiten gaan aan

Duits: schwelgen ^(de), (in ellende, verdriet, e.d.) sich suhlen ^(de) in
Engels: bask ^(en), revel ^(en), indulge ^(en) in, (in ellende, verdriet, e.d.) wallow ^(en) in
Frans: se délecter ^(fr), se repaître ^(fr), (ook m.b.t. ellende, verdriet, e.d.) se complaire ^(fr)

Italiaans: indulgere ^(it), (in ellende, verdriet, e.d.) crogiolarsi ^(it)
Spaans: se deleitar ^(es) en, (in ellende, verdriet, e.d.) se revolcar ^(es) en

Het woord zwelgen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

98 %	van de Nederlanders;
92 %	van de Vlamingen.