taban

IPA^(anahtar): /ta.ˈban/

Heceleme: ta‧ban

Osmanlı Türkçesi تابان‎, o da Eski Türkçe tapan‎ (tapan).

taban (belirtme hâli tabanı, çoğulu tabanlar)

taban hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. bir şeyin en alt bölümü
2. bir toplumu, bir kuruluşu oluşturan, yönetime katılmadan etkili olan kitle

   Partinin tabanının istekleri doğrultusunda hareket etmeyince baskı arttı.

3. değerlendirmede en alt derece
4. kaide
5. temel
6. (anatomi) ayağın alt yüzü
7. (coğrafya) bir ırmağın en derin olan orta yeri
8. (demircilik) kılıç v.s. yapımında kullanılan iyi cins demir
9. (denizcilik) dikey duran direk, çubuk, seren v.s.'nin alt kısmı
10. (geometri) bir cismin veya bir şeklin yüksekliğini ölçmek için aşağıdan yukarıya doğru başlama noktası olarak alınan yüzey veya çizgi, kaide

    Piramidin tabanı. Üçgenin tabanı.

11. (giyim) ayakkabının alt bölümü
12. (matematik) üslü sayılarda kuvveti alınan sayı

    5³ yazılırken 3 rakamı üstür, 5 ise taban.

13. (mimarlık) üstü kapalı bir yerin gezinilen, ayakla basılan yüzü
14. (ziraat) tarlanın düz ve münbit kısmı

• (ayağın alt yüzü): aya, ayak tabanı

• (ayağın alt yüzü): tavan

taban aritmetiği, taban çekmek, taban düzeyi, tabanı yanmış it gibi dolaşmak, tabana kuvvet kaçmak, tabanları yağlamak, veri tabanı

tabanca, tabancı, tabancık, tabanken, tabanla, tabanlı, tabansa, tabansız

• Türk Dil Kurumuna göre "taban" maddesi

• (ayağın alt yüzü): Kırk gün taban eti, bir gün av eti

Heceleme: ta‧ban

Eski Türkçe tapan‎ (tapan)

taban

1. taban

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Heceleme: ta‧ban

Eski Türkçe tapan‎ (tapan)

taban

1. belirli bir yöne, görüşe yönelme, _e doğru

   Bizge taban. - Bize doğru.

2. taban

Heceleme: ta‧ban

Eski Türkçe tapan‎ (tapan)

taban

1. taban