ἄβατος

Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes ἄβατος gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes ἄβατος, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man ἄβατος in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort ἄβατος wissen müssen. Die Definition des Wortes ἄβατος wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition vonἄβατος und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.

ἄβατος (Altgriechisch)

Nominativ Singular und Adverbia
m f n Adverb
Positiv ἄβατος ἄβατος
ἀβάτη
ἄβατον
Komparativ ἀβατώτερος ἀβατωτέρα ἀβατώτερον
Superlativ ἀβατώτατος ἀβατωτάτη ἀβατώτατον
Alle weiteren Formen: Flexion:ἄβατος

Worttrennung:

ἄ·βα·τος, Femininum: ἄ·βα·τος, Neutrum: ἄ·βα·τον

Umschrift:

DIN 31634: abatos

Aussprache:

IPA: , Femininum: , Neutrum:
Hörbeispiele: —, Femininum: —, Neutrum:

Bedeutungen:

unbetreten
unbetretbar, unzugänglich, unpassierbar
Religion: nicht zu betreten
übertragen: rein, keusch
von Reittieren: unbestiegen

Beispiele:

„Χθονὸς μὲν εἰς τηλουρὸν ἥκομεν πέδον,
Σκύθην ἐς οἶμον, ἄβατον εἰς ἐρημίαν.“[1]
„ὄρεα γὰρ ὑψηλὰ ἀποτάμνει ἄβατα καὶ οὐδείς σφεα ὑπερβαίνει.“[2]
„Τῶν δὲ Θερμοπυλέων τὸ μὲν πρὸς ἑσπέρης ὄρος ἄβατόν τε καὶ ἀπόκρημνον, ὑψηλόν, ἀνατεῖνον ἐς τὴν Οἴτην· τὸ δὲ πρὸς τὴν ἠῶ τῆς ὁδοῦ θάλασσα ὑποδέκεται καὶ τενάγεα.“[3]
„παιδὸς δὲ βλάστας οὐ διέσχον ἡμέραι
τρεῖς, καί νιν ἄρθρα κεῖνος ἐνζεύξας ποδοῖν
ἔρριψεν ἄλλων χερσὶν εἰς ἄβατον ὄρος.“[4]
„ὡς δ’ αὔτως καὶ ὁ Παρθένιος ἄβατος· ἐφ’ ὃν ἔλθοιτε ἄν, εἰ τὸν Ἅλυν διαβαίητε.“[5]
„Ἀβάτου δὲ τῆς Ἑλλάδος ἡμῖν οὔσης διὰ τὸν πόλεμον τὸν γεγενημένον, καὶ πανταχῇ συλωμένων ἡμῶν, τὰ πλεῖστα τούτων διέλυσα, τοῖς μὲν ἅπαντ’ ἀποτίνων, τοῖς δὲ μέρη, τῶν δ’ ἀναβαλέσθαι δεόμενος, πρὸς δὲ τοὺς ὅπως ἠδυνάμην περὶ τῶν ἐγκλημάτων διαλλαττόμενος.“[6]
„εὐίππου, ξένε, τᾶσδε χώ-
ρας ἵκου τὰ κράτιστα γᾶς ἔπαυλα,
τὸν ἀργῆτα Κολωνόν, ἔνθ’
ἁ λίγεια μινύρεται
θαμίζουσα μάλιστ’ ἀη-
δὼν χλωραῖς ὑπὸ βάσσαις,
τὸν οἰνωπὸν ἔχουσα κισ-
σὸν καὶ τὰν ἄβατον θεοῦ
φυλλάδα μυριόκαρπον ἀνήλιον
ἀνήνεμόν τε πάντων
χειμώνων·“[7]
„τοὺς δὲ ἐν ὅπλοις μαχομένους ἐγὼ τούτους ὁρῶ τὴν μὲν Λακεδαίμονα ἡγουμένους εἶναι ἄβατον ἱερὸν καὶ οὐδὲ ἄκρῳ ποδὶ ἐπιβαίνοντας, κύκλῳ δὲ περιιόντας αὐτὴν καὶ πᾶσι μᾶλλον ἐπιδεικνυμένους, καὶ μάλιστα τούτοις οἳ κἂν αὐτοὶ ὁμολογήσειαν πολλοὺς σφῶν προτέρους εἶναι πρὸς τὰ τοῦ πολέμου.“[8]
„Διὰ τί ἡ κάππαρις οὐκ ἐθέλει ῥᾳδίως ἐν τοῖς ἐργασίμοις γίνεσθαι χωρίοις (πολλοὶ γὰρ πεπείρανται καὶ ῥίζας μεταφέροντες καὶ σπέρματα καταβάλλοντες· ἐνιαχοῦ γὰρ λυσιτελεῖ μᾶλλον τῶν ῥόδων), ἀλλὰ φύεται μάλιστα ἐπὶ τῶν τάφων, ὅτι ἀβατώτατος ὁ τόπος ἐστίν.“[9]
„τρίτη δὲ ἀπὸ Μουσῶν κατοκωχή τε καὶ μανία, λαβοῦσα ἁπαλὴν καὶ ἄβατον ψυχήν, ἐγείρουσα καὶ ἐκβακχεύουσα κατά τε ᾠδὰς καὶ κατὰ τὴν ἄλλην ποίησιν, μυρία τῶν παλαιῶν ἔργα κοσμοῦσα τοὺς ἐπιγιγνομένους παιδεύει·“[10]
„τὴν θήλειαν δὲ ἵππου τε τῆς καλλίστης, οἷαι μάλιστα αἱ Θετταλαί εἰσιν, ἀδμῆτες ἔτι καὶ ἄβατοι, τὸ δὲ ἄνω ἡμίτομον γυναικὸς πάγκαλον ἔξω τῶν ὤτων·“[11]

Wortbildungen:

ἄβατον

Übersetzungen

Wilhelm Pape, bearbeitet von Max Sengebusch: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Griechisch-deutsches Handwörterbuch. Band 1: Α–Κ, Band 2: Λ–Ω. 3. Auflage, 6. Abdruck, Vieweg & Sohn, Braunschweig 1914. Stichwort „ἄ-βατος“.
Henry George Liddell, Robert Scott, revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones with assistance of Roderick McKenzie: A Greek-English Lexicon. Clarendon Press, Oxford 1940. Stichwort „ἄβατος“.
Wilhelm Gemoll: Griechisch-deutsches Schul- und Handwörterbuch. Von W. Gemoll und K. Vretska. 10. Auflage. Oldenbourg, München 2006, ISBN 978-3-637-00234-0, Seite 1

Quellen:

  1. Aeschylos, Prometheus, 1–2
  2. Herodot, Historiae, 4,25
  3. Herodot, Historiae, 7,176
  4. Sophocles, Oedipus Tyrannus, 717–719
  5. Xenophon, Anabasis, 5,6,9–10
  6. Isocrates, Nicocles, 33
  7. Sophocles, Oedipus Coloneus, 668–678
  8. Platon, Laches, 183b
  9. Aristoteles, Problemata, 924a
  10. Platon, Phaedrus, 245a
  11. Lucianus, Zeuxis, 6