acus

Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes acus gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes acus, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man acus in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort acus wissen müssen. Die Definition des Wortes acus wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition vonacus und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.

acus (Latein)

Kasus Singular Plural
Nominativ acus acūs
Genitiv acūs acuum
Dativ acuī acibus
Akkusativ acum acūs
Vokativ acus acūs
Ablativ acū acibus

Worttrennung:

a·cus, Genitiv: a·cus

Bedeutungen:

Technik, Handwerk: Nadel
Nadel zum Feststecken von Frisuren; Haarnadel

Herkunft:

seit Plautus bezeugt; vielleicht eine Ableitung zu dem uritalischen Adjektiv *aku- (wahrscheinlich in acupedius → la und acuere → la erhalten), das sich auf das indogermanische *h₂eḱ-u- ‚spitz‘ zurückführen lässt, oder eine separate Ableitung zu dem nominalen Stamm *ak-[1]

Beispiele:

„si acum, credo, quaereres, / acum invenisses, sei appareret, iam diu.“ (Plaut. Men. 238–239)[2]
„aut zonulam aut ricam aut acum“ (Sept. poet. 1)[3]

Redewendungen:

acu tangere

Wortbildungen:

aculeus

Übersetzungen

Lateinischer Wikipedia-Artikel „acus
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „3. acus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 97.
PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „acus
P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acus¹“ Seite 35.
Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „“ Spalte 468–470.

Quellen:

  1. Michiel de Vaan: Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. 1. Auflage. Brill, Leiden, Boston 2008, ISBN 978-90-04-16797-1 (Band 7 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), „acu-“ Seite 23.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Jürgen Blänsdorf (Herausgeber): Fragmenta poetarum Latinorum epicorum et lyricorum. Praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. 4. vermehrte Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2011, ISBN 978-3-11-020915-0, Seite 350.
Kasus Singular Plural
Nominativ acus acera
Genitiv aceris acerum
Dativ acerī aceribus
Akkusativ acus acera
Vokativ acus acera
Ablativ acere aceribus

Worttrennung:

a·cus, Genitiv: a·ce·ris

Bedeutungen:

Landwirtschaft: Spreu

Herkunft:

seit Cato bezeugtes Erbwort aus dem uritalischen *akos, das sich auf das indogermanische *h₂eḱ-os ‚Schärfe; Spreu‘ zurückführen lässt; urverwandt mit dem altgriechischen ἀκοστή (akostē→ grc, gotischen 𐌰𐌷𐍃 (ahs) → got sowie althochdeutschen ehir → goh[1]

Beispiele:

„Stercus unde facias: stramenta, lupinum, paleas, fabalia, acus, frondem iligneam, querneam.“ (Cato agr. 37,2)[2]
„paleas triticeas et hordeaceas, acus fabaginum, vicia vel de lupino, item de ceteris frugibus omnia condito.“ (Cato agr. 54,2)[3]
„posteaquam transierunt ad culcitas, quod in eas acus aut tomentum aliudve quid calcabant, ab inculcando culcita dicta.“ (Var. LL 5,167)[4]

Wortbildungen:

aceratus, acerosus

Übersetzungen

Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. acus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 97.
PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „acus
P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acus²“ Seite 35.

Quellen:

  1. Michiel de Vaan: Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. 1. Auflage. Brill, Leiden, Boston 2008, ISBN 978-90-04-16797-1 (Band 7 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), „acus, -eris“ Seite 23–24.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 43.
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 56.
  4. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 51.