cattus

Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes cattus gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes cattus, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man cattus in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort cattus wissen müssen. Die Definition des Wortes cattus wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition voncattus und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.

cattus (Latein)

Kasus Singular Plural
Nominativ cattus cattī
Genitiv cattī cattōrum
Dativ cattō cattīs
Akkusativ cattum cattōs
Vokativ catte cattī
Ablativ cattō cattīs

Alternative Schreibweisen:

catus

Nebenformen:

gattus

Worttrennung:

cat·tus, Genitiv: cat·ti

Bedeutungen:

spätlateinisch: die männliche Katze; Kater

Weibliche Wortformen:

catta

Oberbegriffe:

feles

Beispiele:

„contra talpas prodest cattos frequenter habere in mediis carduetis.“ (Pallad. 4,9,4)[1]
cattus in obscuro cepit pro sorice picam / multiloquumque vorax sorbuit ore caput.“ (Anth. Lat. 171,3–4)[2]
„Inmensi soricis cattus dum membra vorasset, / deliciis periit crudior ille suis.“ (Anth. Lat. 370,1–2)[3]
„Musio appellatus, quod muribus infestus sit. Hunc vulgus cattum a captura vocant.“ (Isid. orig. 12,2,38)[4]

Übersetzungen

Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cattus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1035.
Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, „cattus“ Spalte 620–621.

Quellen:

  1. Palladius Rutilius Taurus Aemilianus; Robert H. Rodgers (Herausgeber): Opus agriculturae; De veterinaria medicina; De insitione. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1975 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 117.
  2. D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Anthologia Latina. 1. Auflage. Vol. I: Carmina in codicibus scripta; Fasc. 1: Libri Salmasiani aliorumque carmina, B. G. Teubner, Stuttgart 1982, ISBN 3-519-01030-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 121.
  3. D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Anthologia Latina. 1. Auflage. Vol. I: Carmina in codicibus scripta; Fasc. 1: Libri Salmasiani aliorumque carmina, B. G. Teubner, Stuttgart 1982, ISBN 3-519-01030-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 286.
  4. Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus I libros I–X continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis).