żurzyć

Inherited from Proto-Slavic *žurìti.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ʒʲur̝it͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ʒʲur̝it͡ɕ/

żurzyć impf

1. (attested in Sieradz-Łęczyca) to chide, to scold, to rebuke

   Synonyms: bakać, łajać, przykazować, tępić

   • 1874-1891 [1466], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{, ,} , volume XXII, Łęczyca, page 27:

     Tunc Zabulon, gl. dyabolum, sacra gens, gl. turba sanctorum patrum, insultibus obiurgabat et manibus plaudens, flammea probra dabat zvrzylo

     [Tunc Zabulon, gl. dyabolum, sacra gens, gl. turba sanctorum patrum, insultibus obiurgabat et manibus plaudens, flammea probra dabat żurzyło]

• Polish: żurzyć

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “żurzyć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish żurzyć, from Proto-Slavic *žurìti.

• IPA^(key): /ˈʐu.ʐɘt͡ɕ/
• Rhymes: -uʐɘt͡ɕ
• Syllabification: żu‧rzyć

żurzyć impf

1. (reflexive with się, obsolete) to be angry, to rage

   Synonyms: gniewać się, srożyć się

• żurzyć in Polish dictionaries at PWN