From βᾰστᾰ́ζω (bastázō, “to bear, carry”) + -ή (-ḗ).
βᾰστᾰγή • (bastagḗ) f (genitive βᾰστᾰγῆς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ βᾰστᾰγή hē bastagḗ |
τὼ βᾰστᾰγᾱ́ tṑ bastagā́ |
αἱ βᾰστᾰγαί hai bastagaí | ||||||||||
| Genitive | τῆς βᾰστᾰγῆς tês bastagês |
τοῖν βᾰστᾰγαῖν toîn bastagaîn |
τῶν βᾰστᾰγῶν tôn bastagôn | ||||||||||
| Dative | τῇ βᾰστᾰγῇ têi bastagêi |
τοῖν βᾰστᾰγαῖν toîn bastagaîn |
ταῖς βᾰστᾰγαῖς taîs bastagaîs | ||||||||||
| Accusative | τὴν βᾰστᾰγήν tḕn bastagḗn |
τὼ βᾰστᾰγᾱ́ tṑ bastagā́ |
τᾱ̀ς βᾰστᾰγᾱ́ς tā̀s bastagā́s | ||||||||||
| Vocative | βᾰστᾰγή bastagḗ |
βᾰστᾰγᾱ́ bastagā́ |
βᾰστᾰγαί bastagaí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
βασταγή • (vastagí) f (plural βασταγές)