διαμηνύω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word διαμηνύω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word διαμηνύω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say διαμηνύω in singular and plural. Everything you need to know about the word διαμηνύω you have here. The definition of the word διαμηνύω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofδιαμηνύω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

δῐᾰ- (“through”) +‎ μηνύω (“disclose, inform”).

Pronunciation

 

Verb

δῐᾰμηνῠ́ω • (diamēnúō) (Koine and Mediaeval)

  1. to point out clearly

Conjugation

   Present: δῐᾰμηνῠ́ω, δῐᾰμηνῠ́ομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰμηνῠ́ω δῐᾰμηνῠ́εις δῐᾰμηνῠ́ει δῐᾰμηνῠ́ετον δῐᾰμηνῠ́ετον δῐᾰμηνῠ́ομεν δῐᾰμηνῠ́ετε δῐᾰμηνῠ́ουσῐ(ν)
subjunctive δῐᾰμηνῠ́ω δῐᾰμηνῠ́ῃς δῐᾰμηνῠ́ῃ δῐᾰμηνῠ́ητον δῐᾰμηνῠ́ητον δῐᾰμηνῠ́ωμεν δῐᾰμηνῠ́ητε δῐᾰμηνῠ́ωσῐ(ν)
optative δῐᾰμηνῠ́οιμῐ δῐᾰμηνῠ́οις δῐᾰμηνῠ́οι δῐᾰμηνῠ́οιτον δῐᾰμηνῠοίτην δῐᾰμηνῠ́οιμεν δῐᾰμηνῠ́οιτε δῐᾰμηνῠ́οιεν
imperative   δῐᾰμήνῠε δῐᾰμηνῠέτω δῐᾰμηνῠ́ετον δῐᾰμηνῠέτων   δῐᾰμηνῠ́ετε δῐᾰμηνῠόντων
middle/
passive 		indicative δῐᾰμηνῠ́ομαι δῐᾰμηνῠ́ῃ,
δῐᾰμηνῠ́ει 		δῐᾰμηνῠ́εται δῐᾰμηνῠ́εσθον δῐᾰμηνῠ́εσθον δῐᾰμηνῠόμεθᾰ δῐᾰμηνῠ́εσθε δῐᾰμηνῠ́ονται
subjunctive δῐᾰμηνῠ́ωμαι δῐᾰμηνῠ́ῃ δῐᾰμηνῠ́ηται δῐᾰμηνῠ́ησθον δῐᾰμηνῠ́ησθον δῐᾰμηνῠώμεθᾰ δῐᾰμηνῠ́ησθε δῐᾰμηνῠ́ωνται
optative δῐᾰμηνῠοίμην δῐᾰμηνῠ́οιο δῐᾰμηνῠ́οιτο δῐᾰμηνῠ́οισθον δῐᾰμηνῠοίσθην δῐᾰμηνῠοίμεθᾰ δῐᾰμηνῠ́οισθε δῐᾰμηνῠ́οιντο
imperative   δῐᾰμηνῠ́ου δῐᾰμηνῠέσθω δῐᾰμηνῠ́εσθον δῐᾰμηνῠέσθων   δῐᾰμηνῠ́εσθε δῐᾰμηνῠέσθων
active middle/passive
infinitive δῐᾰμηνῠ́ειν δῐᾰμηνῠ́εσθαι
participle m δῐᾰμηνῠ́ων δῐᾰμηνῠόμενος
f δῐᾰμηνῠ́ουσᾰ δῐᾰμηνῠομένη
n δῐᾰμηνῠ́ον δῐᾰμηνῠόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δῐεμήνῠον, δῐεμηνῠόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐεμήνῠον δῐεμήνῠες δῐεμήνῠε(ν) δῐεμηνῠ́ετον δῐεμηνῠέτην δῐεμηνῠ́ομεν δῐεμηνῠ́ετε δῐεμήνῠον
middle/
passive 		indicative δῐεμηνῠόμην δῐεμηνῠ́ου δῐεμηνῠ́ετο δῐεμηνῠ́εσθον δῐεμηνῠέσθην δῐεμηνῠόμεθᾰ δῐεμηνῠ́εσθε δῐεμηνῠ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δῐᾰμηνῡ́σω, δῐᾰμηνῡ́σομαι, δῐᾰμηνῡθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰμηνῡ́σω δῐᾰμηνῡ́σεις δῐᾰμηνῡ́σει δῐᾰμηνῡ́σετον δῐᾰμηνῡ́σετον δῐᾰμηνῡ́σομεν δῐᾰμηνῡ́σετε δῐᾰμηνῡ́σουσῐ(ν)
optative δῐᾰμηνῡ́σοιμῐ δῐᾰμηνῡ́σοις δῐᾰμηνῡ́σοι δῐᾰμηνῡ́σοιτον δῐᾰμηνῡσοίτην δῐᾰμηνῡ́σοιμεν δῐᾰμηνῡ́σοιτε δῐᾰμηνῡ́σοιεν
middle indicative δῐᾰμηνῡ́σομαι δῐᾰμηνῡ́σῃ,
δῐᾰμηνῡ́σει 		δῐᾰμηνῡ́σεται δῐᾰμηνῡ́σεσθον δῐᾰμηνῡ́σεσθον δῐᾰμηνῡσόμεθᾰ δῐᾰμηνῡ́σεσθε δῐᾰμηνῡ́σονται
optative δῐᾰμηνῡσοίμην δῐᾰμηνῡ́σοιο δῐᾰμηνῡ́σοιτο δῐᾰμηνῡ́σοισθον δῐᾰμηνῡσοίσθην δῐᾰμηνῡσοίμεθᾰ δῐᾰμηνῡ́σοισθε δῐᾰμηνῡ́σοιντο
passive indicative δῐᾰμηνῡθήσομαι δῐᾰμηνῡθήσῃ δῐᾰμηνῡθήσεται δῐᾰμηνῡθήσεσθον δῐᾰμηνῡθήσεσθον δῐᾰμηνῡθησόμεθᾰ δῐᾰμηνῡθήσεσθε δῐᾰμηνῡθήσονται
optative δῐᾰμηνῡθησοίμην δῐᾰμηνῡθήσοιο δῐᾰμηνῡθήσοιτο δῐᾰμηνῡθήσοισθον δῐᾰμηνῡθησοίσθην δῐᾰμηνῡθησοίμεθᾰ δῐᾰμηνῡθήσοισθε δῐᾰμηνῡθήσοιντο
active middle passive
infinitive δῐᾰμηνῡ́σειν δῐᾰμηνῡ́σεσθαι δῐᾰμηνῡθήσεσθαι
participle m δῐᾰμηνῡ́σων δῐᾰμηνῡσόμενος δῐᾰμηνῡθησόμενος
f δῐᾰμηνῡ́σουσᾰ δῐᾰμηνῡσομένη δῐᾰμηνῡθησομένη
n δῐᾰμηνῦσον δῐᾰμηνῡσόμενον δῐᾰμηνῡθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: δῐεμήνῡσᾰ, δῐεμηνῡσᾰ́μην, δῐεμηνῡ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐεμήνῡσᾰ δῐεμήνῡσᾰς δῐεμήνῡσε(ν) δῐεμηνῡ́σᾰτον δῐεμηνῡσᾰ́την δῐεμηνῡ́σᾰμεν δῐεμηνῡ́σᾰτε δῐεμήνῡσᾰν
subjunctive δῐᾰμηνῡ́σω δῐᾰμηνῡ́σῃς δῐᾰμηνῡ́σῃ δῐᾰμηνῡ́σητον δῐᾰμηνῡ́σητον δῐᾰμηνῡ́σωμεν δῐᾰμηνῡ́σητε δῐᾰμηνῡ́σωσῐ(ν)
optative δῐᾰμηνῡ́σαιμῐ δῐᾰμηνῡ́σειᾰς,
δῐᾰμηνῡ́σαις 		δῐᾰμηνῡ́σειε(ν),
δῐᾰμηνῡ́σαι 		δῐᾰμηνῡ́σαιτον δῐᾰμηνῡσαίτην δῐᾰμηνῡ́σαιμεν δῐᾰμηνῡ́σαιτε δῐᾰμηνῡ́σειᾰν,
δῐᾰμηνῡ́σαιεν
imperative   δῐᾰμήνῡσον δῐᾰμηνῡσᾰ́τω δῐᾰμηνῡ́σᾰτον δῐᾰμηνῡσᾰ́των   δῐᾰμηνῡ́σᾰτε δῐᾰμηνῡσᾰ́ντων
middle indicative δῐεμηνῡσᾰ́μην δῐεμηνῡ́σω δῐεμηνῡ́σᾰτο δῐεμηνῡ́σᾰσθον δῐεμηνῡσᾰ́σθην δῐεμηνῡσᾰ́μεθᾰ δῐεμηνῡ́σᾰσθε δῐεμηνῡ́σᾰντο
subjunctive δῐᾰμηνῡ́σωμαι δῐᾰμηνῡ́σῃ δῐᾰμηνῡ́σηται δῐᾰμηνῡ́σησθον δῐᾰμηνῡ́σησθον δῐᾰμηνῡσώμεθᾰ δῐᾰμηνῡ́σησθε δῐᾰμηνῡ́σωνται
optative δῐᾰμηνῡσαίμην δῐᾰμηνῡ́σαιο δῐᾰμηνῡ́σαιτο δῐᾰμηνῡ́σαισθον δῐᾰμηνῡσαίσθην δῐᾰμηνῡσαίμεθᾰ δῐᾰμηνῡ́σαισθε δῐᾰμηνῡ́σαιντο
imperative   δῐᾰμήνῡσαι δῐᾰμηνῡσᾰ́σθω δῐᾰμηνῡ́σᾰσθον δῐᾰμηνῡσᾰ́σθων   δῐᾰμηνῡ́σᾰσθε δῐᾰμηνῡσᾰ́σθων
passive indicative δῐεμηνῡ́θην δῐεμηνῡ́θης δῐεμηνῡ́θη δῐεμηνῡ́θητον δῐεμηνῡθήτην δῐεμηνῡ́θημεν δῐεμηνῡ́θητε δῐεμηνῡ́θησᾰν
subjunctive δῐᾰμηνῡθῶ δῐᾰμηνῡθῇς δῐᾰμηνῡθῇ δῐᾰμηνῡθῆτον δῐᾰμηνῡθῆτον δῐᾰμηνῡθῶμεν δῐᾰμηνῡθῆτε δῐᾰμηνῡθῶσῐ(ν)
optative δῐᾰμηνῡθείην δῐᾰμηνῡθείης δῐᾰμηνῡθείη δῐᾰμηνῡθεῖτον,
δῐᾰμηνῡθείητον 		δῐᾰμηνῡθείτην,
δῐᾰμηνῡθειήτην 		δῐᾰμηνῡθεῖμεν,
δῐᾰμηνῡθείημεν 		δῐᾰμηνῡθεῖτε,
δῐᾰμηνῡθείητε 		δῐᾰμηνῡθεῖεν,
δῐᾰμηνῡθείησᾰν
imperative   δῐᾰμηνῡ́θητῐ δῐᾰμηνῡθήτω δῐᾰμηνῡ́θητον δῐᾰμηνῡθήτων   δῐᾰμηνῡ́θητε δῐᾰμηνῡθέντων
active middle passive
infinitive δῐᾰμηνῦσαι δῐᾰμηνῡ́σᾰσθαι δῐᾰμηνῡθῆναι
participle m δῐᾰμηνῡ́σᾱς δῐᾰμηνῡσᾰ́μενος δῐᾰμηνῡθείς
f δῐᾰμηνῡ́σᾱσᾰ δῐᾰμηνῡσᾰμένη δῐᾰμηνῡθεῖσᾰ
n δῐᾰμηνῦσᾰν δῐᾰμηνῡσᾰ́μενον δῐᾰμηνῡθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δῐᾰμεμήνῡκᾰ, δῐᾰμεμήνῡμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐᾰμεμήνῡκᾰ δῐᾰμεμήνῡκᾰς δῐᾰμεμήνῡκε(ν) δῐᾰμεμηνῡ́κᾰτον δῐᾰμεμηνῡ́κᾰτον δῐᾰμεμηνῡ́κᾰμεν δῐᾰμεμηνῡ́κᾰτε δῐᾰμεμηνῡ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive δῐᾰμεμηνῡ́κω δῐᾰμεμηνῡ́κῃς δῐᾰμεμηνῡ́κῃ δῐᾰμεμηνῡ́κητον δῐᾰμεμηνῡ́κητον δῐᾰμεμηνῡ́κωμεν δῐᾰμεμηνῡ́κητε δῐᾰμεμηνῡ́κωσῐ(ν)
optative δῐᾰμεμηνῡ́κοιμῐ,
δῐᾰμεμηνῡκοίην 		δῐᾰμεμηνῡ́κοις,
δῐᾰμεμηνῡκοίης 		δῐᾰμεμηνῡ́κοι,
δῐᾰμεμηνῡκοίη 		δῐᾰμεμηνῡ́κοιτον δῐᾰμεμηνῡκοίτην δῐᾰμεμηνῡ́κοιμεν δῐᾰμεμηνῡ́κοιτε δῐᾰμεμηνῡ́κοιεν
imperative   δῐᾰμεμήνῡκε δῐᾰμεμηνῡκέτω δῐᾰμεμηνῡ́κετον δῐᾰμεμηνῡκέτων   δῐᾰμεμηνῡ́κετε δῐᾰμεμηνῡκόντων
middle/
passive 		indicative δῐᾰμεμήνῡμαι δῐᾰμεμήνῡσαι δῐᾰμεμήνῡται δῐᾰμεμήνῡσθον δῐᾰμεμήνῡσθον δῐᾰμεμηνῡ́μεθᾰ δῐᾰμεμήνῡσθε δῐᾰμεμήνῡνται
subjunctive δῐᾰμεμηνῡμένος ὦ δῐᾰμεμηνῡμένος ᾖς δῐᾰμεμηνῡμένος ᾖ δῐᾰμεμηνῡμένω ἦτον δῐᾰμεμηνῡμένω ἦτον δῐᾰμεμηνῡμένοι ὦμεν δῐᾰμεμηνῡμένοι ἦτε δῐᾰμεμηνῡμένοι ὦσῐ(ν)
optative δῐᾰμεμηνῡμένος εἴην δῐᾰμεμηνῡμένος εἴης δῐᾰμεμηνῡμένος εἴη δῐᾰμεμηνῡμένω εἴητον/εἶτον δῐᾰμεμηνῡμένω εἰήτην/εἴτην δῐᾰμεμηνῡμένοι εἴημεν/εἶμεν δῐᾰμεμηνῡμένοι εἴητε/εἶτε δῐᾰμεμηνῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   δῐᾰμεμήνῡσο δῐᾰμεμηνῡ́σθω δῐᾰμεμήνῡσθον δῐᾰμεμηνῡ́σθων   δῐᾰμεμήνῡσθε δῐᾰμεμηνῡ́σθων
active middle/passive
infinitive δῐᾰμεμηνῡκέναι δῐᾰμεμηνῦσθαι
participle m δῐᾰμεμηνῡκώς δῐᾰμεμηνῡμένος
f δῐᾰμεμηνῡκυῖᾰ δῐᾰμεμηνῡμένη
n δῐᾰμεμηνῡκός δῐᾰμεμηνῡμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: δῐεμεμηνῡ́κειν, δῐεμεμηνῡ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δῐεμεμηνῡ́κειν,
δῐεμεμηνῡ́κη 		δῐεμεμηνῡ́κεις,
δῐεμεμηνῡ́κης 		δῐεμεμηνῡ́κει(ν) δῐεμεμηνῡ́κετον δῐεμεμηνῡκέτην δῐεμεμηνῡ́κεμεν δῐεμεμηνῡ́κετε δῐεμεμηνῡ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative δῐεμεμηνῡ́μην δῐεμεμήνῡσο δῐεμεμήνῡτο δῐεμεμήνῡσθον δῐεμεμηνῡ́σθην δῐεμεμηνῡ́μεθᾰ δῐεμεμήνῡσθε δῐεμεμήνῡντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Byzantine Greek διαμηνύω and Hellenistic Koine Greek διαμηνύω (diamēnúō).[1] Morphologically, from δια- (“through”) +‎ Ancient Greek μηνύω (mēnúō, “inform”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ðia.miˈni.o/
  • Hyphenation: δι‧α‧μη‧νύ‧ω

Verb

διαμηνύω • (diaminýo) (past διεμήνυσα/διαμήνυσα, passive διαμηνύομαι, p‑past διαμηνήθηκα)

  1. (formal) to forward, convey, pass on a message, report
    O εισαγγελέας διεμήνυσε στον ανακριτή να διενεργήσει προκαταρκτική εξέταση.
    O eisangeléas diemínyse ston anakrití na dienergísei prokatarktikí exétasi.
    The prosecutor signalled to the examining magistrate to conduct a preliminary enquiry.
  2. (formal) to forward message through someone else, have something announced

Conjugation

διαμηνύω   διαμηνύομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg διαμηνύω διαμηνύσω διαμηνύομαι διαμηνυθώ
2 sg διαμηνύεις διαμηνύσεις διαμηνύεσαι διαμηνυθείς
3 sg διαμηνύει διαμηνύσει διαμηνύεται διαμηνυθεί
1 pl διαμηνύουμε, [‑ομε] διαμηνύσουμε, [‑ομε] διαμηνυόμαστε διαμηνυθούμε
2 pl διαμηνύετε διαμηνύσετε διαμηνύεστε, διαμηνυόσαστε διαμηνυθείτε
3 pl διαμηνύουν(ε) διαμηνύσουν(ε) διαμηνύονται διαμηνυθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg διεμήνυα, διαμήνυα1 διεμήνυσα, διαμήνυσα1 διαμηνυόμουν διαμηνύθηκα
2 sg διεμήνυες, διαμήνυες διεμήνυσες, διαμήνυσες διαμηνυόσουν διαμηνύθηκες
3 sg διεμήνυε, διαμήνυε διεμήνυσε, διαμήνυσε διαμηνυόταν διαμηνύθηκε
1 pl διαμηνύαμε διαμηνύσαμε διαμηνυόμασταν, (‑όμαστε) διαμηνυθήκαμε
2 pl διαμηνύατε διαμηνύσατε διαμηνυόσασταν, (‑όσαστε) διαμηνυθήκατε
3 pl διεμήνυαν, διαμηνύαν(ε), διαμήνυαν διεμήνυσαν, διαμηνύσαν(ε), διαμήνυσαν διαμηνύονταν διαμηνύθηκαν, διαμηνυθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα διαμηνύω ➤ θα διαμηνύσω ➤ θα διαμηνύομαι ➤ θα διαμηνυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα διαμηνύεις, … θα διαμηνύσεις, … θα διαμηνύεσαι, … θα διαμηνυθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … διαμηνύσει   έχω, έχεις, … διαμηνυθεί
Past perfect ➤   είχα, είχες, … διαμηνύσει   είχα, είχες, … διαμηνυθεί
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … διαμηνύσει   θα έχω, θα έχεις, … διαμηνυθεί
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg διαμήνυε διαμήνυσε — διαμηνύσου
2 pl διαμηνύετε διαμηνύστε διαμηνύεστε διαμηνυθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ διαμηνύοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας διαμηνύσει ➤ —
Nonfinite form➤ διαμηνύσει διαμηνυθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. The δια- forms (without internal augment) are less formal.
 • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

References

  1. ^ διαμηνύω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
Wikious
Boobota
Sagapedia