κᾰ́τοικος (kắtoikos) + -ῐ́ᾱ (-ĭ́ā)
κᾰτοικῐ́ᾱ • (kătoikĭ́ā) f (genitive κᾰτοικῐ́ᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ κᾰτοικῐ́ᾱ hē kătoikĭ́ā |
τὼ κᾰτοικῐ́ᾱ tṑ kătoikĭ́ā |
αἱ κᾰτοικῐ́αι hai kătoikĭ́ai | ||||||||||
Genitive | τῆς κᾰτοικῐ́ᾱς tês kătoikĭ́ās |
τοῖν κᾰτοικῐ́αιν toîn kătoikĭ́ain |
τῶν κᾰτοικῐῶν tôn kătoikĭôn | ||||||||||
Dative | τῇ κᾰτοικῐ́ᾳ têi kătoikĭ́āi |
τοῖν κᾰτοικῐ́αιν toîn kătoikĭ́ain |
ταῖς κᾰτοικῐ́αις taîs kătoikĭ́ais | ||||||||||
Accusative | τὴν κᾰτοικῐ́ᾱν tḕn kătoikĭ́ān |
τὼ κᾰτοικῐ́ᾱ tṑ kătoikĭ́ā |
τᾱ̀ς κᾰτοικῐ́ᾱς tā̀s kătoikĭ́ās | ||||||||||
Vocative | κᾰτοικῐ́ᾱ kătoikĭ́ā |
κᾰτοικῐ́ᾱ kătoikĭ́ā |
κᾰτοικῐ́αι kătoikĭ́ai | ||||||||||
Notes: |
|
From the Ancient Greek κατοικία (katoikía).
κατοικία • (katoikía) f (plural κατοικίες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | κατοικία (katoikía) | κατοικίες (katoikíes) |
genitive | κατοικίας (katoikías) | κατοικιών (katoikión) |
accusative | κατοικία (katoikía) | κατοικίες (katoikíes) |
vocative | κατοικία (katoikía) | κατοικίες (katoikíes) |