κῠβερνάω (kubernáō, “to steer”) + -της (-tēs)
κῠβερνήτης • (kubernḗtēs) m (genitive κῠβερνήτου); first declension (Epic, Attic, Ionic, Koine)
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ κῠβερνήτης ho kubernḗtēs |
τὼ κῠβερνήτᾱ tṑ kubernḗtā |
οἱ κῠβερνῆται hoi kubernêtai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κῠβερνήτου toû kubernḗtou |
τοῖν κῠβερνήταιν toîn kubernḗtain |
τῶν κῠβερνητῶν tôn kubernētôn | ||||||||||
| Dative | τῷ κῠβερνήτῃ tôi kubernḗtēi |
τοῖν κῠβερνήταιν toîn kubernḗtain |
τοῖς κῠβερνήταις toîs kubernḗtais | ||||||||||
| Accusative | τὸν κῠβερνήτην tòn kubernḗtēn |
τὼ κῠβερνήτᾱ tṑ kubernḗtā |
τοὺς κῠβερνήτᾱς toùs kubernḗtās | ||||||||||
| Vocative | κῠβερνῆτᾰ kubernêta |
κῠβερνήτᾱ kubernḗtā |
κῠβερνῆται kubernêtai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek κυβερνήτης (kubernḗtēs).
κυβερνήτης • (kyvernítis) m (plural κυβερνήτες)
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | κυβερνήτης • | κυβερνήτες • | |
| genitive | κυβερνήτη • | κυβερνητών • | |
| accusative | κυβερνήτη • | κυβερνήτες • | |
| vocative | κυβερνήτη • | κυβερνήτες • | |
| * The vocative singular κυβερνήτα is used in the phrase "Κύριε Κυβερνήτα". | |||