πρωταγωνιστής

Ancient Greek

From πρῶτος (prôtos) +‎ ᾰ̓γωνῐστής (agōnistḗs).

πρωτᾰγωνῐστής • (prōtagōnistḗs) m (genitive πρωτᾰγωνῐστοῦ); first declension

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πρωτᾰγωνῐστής ho prōtagōnistḗs	τὼ πρωτᾰγωνῐστᾱ́ tṑ prōtagōnistā́	οἱ πρωτᾰγωνῐσταί hoi prōtagōnistaí
Genitive	τοῦ πρωτᾰγωνῐστοῦ toû prōtagōnistoû	τοῖν πρωτᾰγωνῐσταῖν toîn prōtagōnistaîn	τῶν πρωτᾰγωνῐστῶν tôn prōtagōnistôn
Dative	τῷ πρωτᾰγωνῐστῇ tôi prōtagōnistêi	τοῖν πρωτᾰγωνῐσταῖν toîn prōtagōnistaîn	τοῖς πρωτᾰγωνῐσταῖς toîs prōtagōnistaîs
Accusative	τὸν πρωτᾰγωνῐστήν tòn prōtagōnistḗn	τὼ πρωτᾰγωνῐστᾱ́ tṑ prōtagōnistā́	τοὺς πρωτᾰγωνῐστᾱ́ς toùs prōtagōnistā́s
Vocative	πρωτᾰγωνῐστᾰ́ prōtagōnistá	πρωτᾰγωνῐστᾱ́ prōtagōnistā́	πρωτᾰγωνῐσταί prōtagōnistaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

From Ancient Greek πρωταγωνιστής (prōtagōnistḗs), equivalent to πρωτ- (prot-, “first”) +‎ αγωνιστής (agonistís, “fighter, athlete”).

πρωταγωνιστής • (protagonistís) m (plural πρωταγωνιστές, feminine πρωταγωνίστρια)

Declension of **πρωταγωνιστής**
	singular	plural
nominative	πρωταγωνιστής (protagonistís)	πρωταγωνιστές (protagonistés)
genitive	πρωταγωνιστή (protagonistí)	πρωταγωνιστών (protagonistón)
accusative	πρωταγωνιστή (protagonistí)	πρωταγωνιστές (protagonistés)
vocative	πρωταγωνιστή (protagonistí)	πρωταγωνιστές (protagonistés)

ανταγωνιστής m (antagonistís, “antagonist”)
δευτεραγωνιστής m (defteragonistís, “supporting actor”)
τριταγωνιστής m (tritagonistís, “minor role actor”)
συμπρωταγωνιστής m (symprotagonistís), συμπρωταγωνίστρια f (“co-star, co-protagonist”)
and see: αγώνας m (agónas)