στέγω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word στέγω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word στέγω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say στέγω in singular and plural. Everything you need to know about the word στέγω you have here. The definition of the word στέγω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofστέγω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)teg- (“to cover, roof”). Cognate with Lithuanian stíegiu (“to thatch, to cover a roof”), Latin tegō (“I cover”), Proto-Germanic *þakjaną (“to cover”).[1]

Pronunciation

 

Verb

στέγω • (stégō)

  1. to cover closely, so as to keep water either out or in

Inflection

   Present: στέγω, στέγομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στέγω στέγεις στέγει στέγετον στέγετον στέγομεν στέγετε στέγουσῐ(ν)
subjunctive στέγω στέγῃς στέγῃ στέγητον στέγητον στέγωμεν στέγητε στέγωσῐ(ν)
optative στέγοιμῐ στέγοις στέγοι στέγοιτον στεγοίτην στέγοιμεν στέγοιτε στέγοιεν
imperative   στέγε στεγέτω στέγετον στεγέτων   στέγετε στεγόντων
middle/
passive 		indicative στέγομαι στέγῃ,
στέγει 		στέγεται στέγεσθον στέγεσθον στεγόμεθᾰ στέγεσθε στέγονται
subjunctive στέγωμαι στέγῃ στέγηται στέγησθον στέγησθον στεγώμεθᾰ στέγησθε στέγωνται
optative στεγοίμην στέγοιο στέγοιτο στέγοισθον στεγοίσθην στεγοίμεθᾰ στέγοισθε στέγοιντο
imperative   στέγου στεγέσθω στέγεσθον στεγέσθων   στέγεσθε στεγέσθων
active middle/passive
infinitive στέγειν στέγεσθαι
participle m στέγων στεγόμενος
f στέγουσᾰ στεγομένη
n στέγον στεγόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔστεγον, ἐστεγόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔστεγον ἔστεγες ἔστεγε(ν) ἐστέγετον ἐστεγέτην ἐστέγομεν ἐστέγετε ἔστεγον
middle/
passive 		indicative ἐστεγόμην ἐστέγου ἐστέγετο ἐστέγεσθον ἐστεγέσθην ἐστεγόμεθᾰ ἐστέγεσθε ἐστέγοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: στέξω, στέξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στέξω στέξεις στέξει στέξετον στέξετον στέξομεν στέξετε στέξουσῐ(ν)
optative στέξοιμῐ στέξοις στέξοι στέξοιτον στεξοίτην στέξοιμεν στέξοιτε στέξοιεν
middle indicative στέξομαι στέξῃ,
στέξει 		στέξεται στέξεσθον στέξεσθον στεξόμεθᾰ στέξεσθε στέξονται
optative στεξοίμην στέξοιο στέξοιτο στέξοισθον στεξοίσθην στεξοίμεθᾰ στέξοισθε στέξοιντο
active middle
infinitive στέξειν στέξεσθαι
participle m στέξων στεξόμενος
f στέξουσᾰ στεξομένη
n στέξον στεξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔστεξᾰ, ἐστεξᾰ́μην, ἐστέχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔστεξᾰ ἔστεξᾰς ἔστεξε(ν) ἐστέξᾰτον ἐστεξᾰ́την ἐστέξᾰμεν ἐστέξᾰτε ἔστεξᾰν
subjunctive στέξω στέξῃς στέξῃ στέξητον στέξητον στέξωμεν στέξητε στέξωσῐ(ν)
optative στέξαιμῐ στέξειᾰς,
στέξαις 		στέξειε(ν),
στέξαι 		στέξαιτον στεξαίτην στέξαιμεν στέξαιτε στέξειᾰν,
στέξαιεν
imperative   στέξον στεξᾰ́τω στέξᾰτον στεξᾰ́των   στέξᾰτε στεξᾰ́ντων
middle indicative ἐστεξᾰ́μην ἐστέξω ἐστέξᾰτο ἐστέξᾰσθον ἐστεξᾰ́σθην ἐστεξᾰ́μεθᾰ ἐστέξᾰσθε ἐστέξᾰντο
subjunctive στέξωμαι στέξῃ στέξηται στέξησθον στέξησθον στεξώμεθᾰ στέξησθε στέξωνται
optative στεξαίμην στέξαιο στέξαιτο στέξαισθον στεξαίσθην στεξαίμεθᾰ στέξαισθε στέξαιντο
imperative   στέξαι στεξᾰ́σθω στέξᾰσθον στεξᾰ́σθων   στέξᾰσθε στεξᾰ́σθων
passive indicative ἐστέχθην ἐστέχθης ἐστέχθη ἐστέχθητον ἐστεχθήτην ἐστέχθημεν ἐστέχθητε ἐστέχθησᾰν
subjunctive στεχθῶ στεχθῇς στεχθῇ στεχθῆτον στεχθῆτον στεχθῶμεν στεχθῆτε στεχθῶσῐ(ν)
optative στεχθείην στεχθείης στεχθείη στεχθεῖτον,
στεχθείητον 		στεχθείτην,
στεχθειήτην 		στεχθεῖμεν,
στεχθείημεν 		στεχθεῖτε,
στεχθείητε 		στεχθεῖεν,
στεχθείησᾰν
imperative   στέχθητῐ στεχθήτω στέχθητον στεχθήτων   στέχθητε στεχθέντων
active middle passive
infinitive στέξαι στέξᾰσθαι στεχθῆναι
participle m στέξᾱς στεξᾰ́μενος στεχθείς
f στέξᾱσᾰ στεξᾰμένη στεχθεῖσᾰ
n στέξᾰν στεξᾰ́μενον στεχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “στέγω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1393

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia