From συντάσσω (suntássō, “to put together”) + -μα (-ma) and συν- (sun-) + τάγμα (tágma, “command, order”)
σύνταγμᾰ • (súntagmă) n (genitive συντάγμᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ σῠ́ντᾰγμᾰ tò sŭ́ntăgmă |
τὼ σῠντᾰ́γμᾰτε tṑ sŭntắgmăte |
τᾰ̀ σῠντᾰ́γμᾰτᾰ tằ sŭntắgmătă | ||||||||||
Genitive | τοῦ σῠντᾰ́γμᾰτος toû sŭntắgmătos |
τοῖν σῠντᾰγμᾰ́τοιν toîn sŭntăgmắtoin |
τῶν σῠντᾰγμᾰ́των tôn sŭntăgmắtōn | ||||||||||
Dative | τῷ σῠντᾰ́γμᾰτῐ tôi sŭntắgmătĭ |
τοῖν σῠντᾰγμᾰ́τοιν toîn sŭntăgmắtoin |
τοῖς σῠντᾰ́γμᾰσῐ / σῠντᾰ́γμᾰσῐν toîs sŭntắgmăsĭ(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ σῠ́ντᾰγμᾰ tò sŭ́ntăgmă |
τὼ σῠντᾰ́γμᾰτε tṑ sŭntắgmăte |
τᾰ̀ σῠντᾰ́γμᾰτᾰ tằ sŭntắgmătă | ||||||||||
Vocative | σῠ́ντᾰγμᾰ sŭ́ntăgmă |
σῠντᾰ́γμᾰτε sŭntắgmăte |
σῠντᾰ́γμᾰτᾰ sŭntắgmătă | ||||||||||
Notes: |
|
Inherited from Ancient Greek σύνταγμα (súntagma). By surface analysis, συντάσσω (syntásso, “to command, organise”) + -μα (-ma).
σύνταγμα • (sýntagma) n (plural συντάγματα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | σύνταγμα (sýntagma) | συντάγματα (syntágmata) |
genitive | συντάγματος (syntágmatos) | συνταγμάτων (syntagmáton) |
accusative | σύνταγμα (sýntagma) | συντάγματα (syntágmata) |
vocative | σύνταγμα (sýntagma) | συντάγματα (syntágmata) |