From ад- (ad-) + каза́ць (kazácʹ). A false friend with Russian отказа́ть (otkazátʹ, “to deny, to refuse, to decline”).
адказа́ць • (adkazácʹ) pf (imperfective адка́зваць)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | адказа́ць adkazácʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | — |
| passive | — | адка́заны adkázany |
| adverbial | — | адказа́ўшы adkazáŭšy |
| present tense | future tense | |
| 1st singular я |
— | адкажу́ adkažú |
| 2nd singular ты |
— | адка́жаш adkážaš |
| 3rd singular ён / яна́ / яно́ |
— | адка́жа adkáža |
| 1st plural мы |
— | адка́жам adkážam |
| 2nd plural вы |
— | адка́жаце adkážacje |
| 3rd plural яны́ |
— | адка́жуць adkážucʹ |
| imperative | singular | plural |
| second-person | адкажы́ adkažý |
адкажы́це adkažýcje |
| past tense | singular | plural мы / вы / яны́ |
| masculine я / ты / ён |
адказа́ў adkazáŭ |
адказа́лі adkazáli |
| feminine я / ты / яна́ |
адказа́ла adkazála | |
| neuter яно́ |
адказа́ла adkazála | |