From कुल (kula).
कुल्या • (kulyā) stem, f
Feminine ā-stem declension of कुल्या (kulyā) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | कुल्या kulyā |
कुल्ये kulye |
कुल्याः kulyāḥ |
Vocative | कुल्ये kulye |
कुल्ये kulye |
कुल्याः kulyāḥ |
Accusative | कुल्याम् kulyām |
कुल्ये kulye |
कुल्याः kulyāḥ |
Instrumental | कुल्यया / कुल्या¹ kulyayā / kulyā¹ |
कुल्याभ्याम् kulyābhyām |
कुल्याभिः kulyābhiḥ |
Dative | कुल्यायै kulyāyai |
कुल्याभ्याम् kulyābhyām |
कुल्याभ्यः kulyābhyaḥ |
Ablative | कुल्यायाः / कुल्यायै² kulyāyāḥ / kulyāyai² |
कुल्याभ्याम् kulyābhyām |
कुल्याभ्यः kulyābhyaḥ |
Genitive | कुल्यायाः / कुल्यायै² kulyāyāḥ / kulyāyai² |
कुल्ययोः kulyayoḥ |
कुल्यानाम् kulyānām |
Locative | कुल्यायाम् kulyāyām |
कुल्ययोः kulyayoḥ |
कुल्यासु kulyāsu |
Notes |
|
Probably from a Proto-Indo-European *keh₂ulis (“long shaft”), and cognate with Ancient Greek καυλός (kaulós, “stem, stalk; shaft”) and Latin caulis (“id”).
कुल्या • (kulyā) stem, f