From the root भ्रंश् (bhraṃś), from Proto-Indo-European *bʰrenḱ- (“to deviate, corrupt”). Cognate with Old Irish bréc (“lie”).
भ्रंश • (bhraṃśá) stem, m
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | भ्रंशः (bhraṃśáḥ) | भ्रंशौ (bhraṃśaú) भ्रंशा¹ (bhraṃśā́¹) |
भ्रंशाः (bhraṃśā́ḥ) भ्रंशासः¹ (bhraṃśā́saḥ¹) |
| vocative | भ्रंश (bhráṃśa) | भ्रंशौ (bhráṃśau) भ्रंशा¹ (bhráṃśā¹) |
भ्रंशाः (bhráṃśāḥ) भ्रंशासः¹ (bhráṃśāsaḥ¹) |
| accusative | भ्रंशम् (bhraṃśám) | भ्रंशौ (bhraṃśaú) भ्रंशा¹ (bhraṃśā́¹) |
भ्रंशान् (bhraṃśā́n) |
| instrumental | भ्रंशेन (bhraṃśéna) | भ्रंशाभ्याम् (bhraṃśā́bhyām) | भ्रंशैः (bhraṃśaíḥ) भ्रंशेभिः¹ (bhraṃśébhiḥ¹) |
| dative | भ्रंशाय (bhraṃśā́ya) | भ्रंशाभ्याम् (bhraṃśā́bhyām) | भ्रंशेभ्यः (bhraṃśébhyaḥ) |
| ablative | भ्रंशात् (bhraṃśā́t) | भ्रंशाभ्याम् (bhraṃśā́bhyām) | भ्रंशेभ्यः (bhraṃśébhyaḥ) |
| genitive | भ्रंशस्य (bhraṃśásya) | भ्रंशयोः (bhraṃśáyoḥ) | भ्रंशानाम् (bhraṃśā́nām) |
| locative | भ्रंशे (bhraṃśé) | भ्रंशयोः (bhraṃśáyoḥ) | भ्रंशेषु (bhraṃśéṣu) |