श्रुत

Sanskrit

From Proto-Indo-Aryan *śrutás, from Proto-Indo-Iranian *ćrutás, from Proto-Indo-European *ḱlutós, from *ḱlew- (“to hear”). Cognate with Old English hlūd (whence English loud). By synchronic analysis, the past participle of the root श्रु (śru, “to listen, hear”).^[1]

श्रुत • (śrutá) stem

Masculine a-stem declension of श्रुत (śrutá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	श्रुतः śrutáḥ	श्रुतौ / श्रुता¹ śrutaú / śrutā́¹	श्रुताः / श्रुतासः¹ śrutā́ḥ / śrutā́saḥ¹
Vocative	श्रुत śrúta	श्रुतौ / श्रुता¹ śrútau / śrútā¹	श्रुताः / श्रुतासः¹ śrútāḥ / śrútāsaḥ¹
Accusative	श्रुतम् śrutám	श्रुतौ / श्रुता¹ śrutaú / śrutā́¹	श्रुतान् śrutā́n
Instrumental	श्रुतेन śruténa	श्रुताभ्याम् śrutā́bhyām	श्रुतैः / श्रुतेभिः¹ śrutaíḥ / śrutébhiḥ¹
Dative	श्रुताय śrutā́ya	श्रुताभ्याम् śrutā́bhyām	श्रुतेभ्यः śrutébhyaḥ
Ablative	श्रुतात् śrutā́t	श्रुताभ्याम् śrutā́bhyām	श्रुतेभ्यः śrutébhyaḥ
Genitive	श्रुतस्य śrutásya	श्रुतयोः śrutáyoḥ	श्रुतानाम् śrutā́nām
Locative	श्रुते śruté	श्रुतयोः śrutáyoḥ	श्रुतेषु śrutéṣu
Notes	¹Vedic

Feminine ā-stem declension of श्रुता (śrutā́)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	श्रुता śrutā́	श्रुते śruté	श्रुताः śrutā́ḥ
Vocative	श्रुते śrúte	श्रुते śrúte	श्रुताः śrútāḥ
Accusative	श्रुताम् śrutā́m	श्रुते śruté	श्रुताः śrutā́ḥ
Instrumental	श्रुतया / श्रुता¹ śrutáyā / śrutā́¹	श्रुताभ्याम् śrutā́bhyām	श्रुताभिः śrutā́bhiḥ
Dative	श्रुतायै śrutā́yai	श्रुताभ्याम् śrutā́bhyām	श्रुताभ्यः śrutā́bhyaḥ
Ablative	श्रुतायाः / श्रुतायै² śrutā́yāḥ / śrutā́yai²	श्रुताभ्याम् śrutā́bhyām	श्रुताभ्यः śrutā́bhyaḥ
Genitive	श्रुतायाः / श्रुतायै² śrutā́yāḥ / śrutā́yai²	श्रुतयोः śrutáyoḥ	श्रुतानाम् śrutā́nām
Locative	श्रुतायाम् śrutā́yām	श्रुतयोः śrutáyoḥ	श्रुतासु śrutā́su
Notes	¹Vedic ²Brāhmaṇas

Neuter a-stem declension of श्रुत (śrutá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	श्रुतम् śrutám	श्रुते śruté	श्रुतानि / श्रुता¹ śrutā́ni / śrutā́¹
Vocative	श्रुत śrúta	श्रुते śrúte	श्रुतानि / श्रुता¹ śrútāni / śrútā¹
Accusative	श्रुतम् śrutám	श्रुते śruté	श्रुतानि / श्रुता¹ śrutā́ni / śrutā́¹
Instrumental	श्रुतेन śruténa	श्रुताभ्याम् śrutā́bhyām	श्रुतैः / श्रुतेभिः¹ śrutaíḥ / śrutébhiḥ¹
Dative	श्रुताय śrutā́ya	श्रुताभ्याम् śrutā́bhyām	श्रुतेभ्यः śrutébhyaḥ
Ablative	श्रुतात् śrutā́t	श्रुताभ्याम् śrutā́bhyām	श्रुतेभ्यः śrutébhyaḥ
Genitive	श्रुतस्य śrutásya	श्रुतयोः śrutáyoḥ	श्रुतानाम् śrutā́nām
Locative	श्रुते śruté	श्रुतयोः śrutáyoḥ	श्रुतेषु śrutéṣu
Notes	¹Vedic

^ Mayrhofer, Manfred (1996) “ŚRAV (> śrutá- (line 6))”, in Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen [Etymological Dictionary of Old Indo-Aryan]‎ (in German), volume 2, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, pages 666-7