From Middle Dutch aenvaten. Equivalent to aan + vatten.
aanvatten
Conjugation of aanvatten (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanvatten | |||
past singular | vatte aan | |||
past participle | aangevat | |||
infinitive | aanvatten | |||
gerund | aanvatten n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | vat aan | vatte aan | aanvat | aanvatte |
2nd person sing. (jij) | vat aan | vatte aan | aanvat | aanvatte |
2nd person sing. (u) | vat aan | vatte aan | aanvat | aanvatte |
2nd person sing. (gij) | vat aan | vatte aan | aanvat | aanvatte |
3rd person singular | vat aan | vatte aan | aanvat | aanvatte |
plural | vatten aan | vatten aan | aanvatten | aanvatten |
subjunctive sing.1 | vatte aan | vatte aan | aanvatte | aanvatte |
subjunctive plur.1 | vatten aan | vatten aan | aanvatten | aanvatten |
imperative sing. | vat aan | |||
imperative plur.1 | vat aan | |||
participles | aanvattend | aangevat | ||
1) Archaic. |