afhaspelen
Conjugation of afhaspelen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afhaspelen | |||
past singular | haspelde af | |||
past participle | afgehaspeld | |||
infinitive | afhaspelen | |||
gerund | afhaspelen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | haspel af | haspelde af | afhaspel | afhaspelde |
2nd person sing. (jij) | haspelt af, haspel af2 | haspelde af | afhaspelt | afhaspelde |
2nd person sing. (u) | haspelt af | haspelde af | afhaspelt | afhaspelde |
2nd person sing. (gij) | haspelt af | haspelde af | afhaspelt | afhaspelde |
3rd person singular | haspelt af | haspelde af | afhaspelt | afhaspelde |
plural | haspelen af | haspelden af | afhaspelen | afhaspelden |
subjunctive sing.1 | haspele af | haspelde af | afhaspele | afhaspelde |
subjunctive plur.1 | haspelen af | haspelden af | afhaspelen | afhaspelden |
imperative sing. | haspel af | |||
imperative plur.1 | haspelt af | |||
participles | afhaspelend | afgehaspeld | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |