From Middle Dutch afstellen. Equivalent to af + stellen.
afstellen
Conjugation of afstellen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afstellen | |||
past singular | stelde af | |||
past participle | afgesteld | |||
infinitive | afstellen | |||
gerund | afstellen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | stel af | stelde af | afstel | afstelde |
2nd person sing. (jij) | stelt af, stel af2 | stelde af | afstelt | afstelde |
2nd person sing. (u) | stelt af | stelde af | afstelt | afstelde |
2nd person sing. (gij) | stelt af | stelde af | afstelt | afstelde |
3rd person singular | stelt af | stelde af | afstelt | afstelde |
plural | stellen af | stelden af | afstellen | afstelden |
subjunctive sing.1 | stelle af | stelde af | afstelle | afstelde |
subjunctive plur.1 | stellen af | stelden af | afstellen | afstelden |
imperative sing. | stel af | |||
imperative plur.1 | stelt af | |||
participles | afstellend | afgesteld | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |