contamino

Hello, you have come here looking for the meaning of the word contamino. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word contamino, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say contamino in singular and plural. Everything you need to know about the word contamino you have here. The definition of the word contamino will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofcontamino, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: contaminó and contaminò

Catalan

Verb

contamino

  1. first-person singular present indicative of contaminar

Galician

Verb

contamino

  1. first-person singular present indicative of contaminar

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /konˈta.mi.no/
  • Rhymes: -amino
  • Hyphenation: con‧tà‧mi‧no

Verb

contamino

  1. first-person singular present indicative of contaminare

Anagrams

Latin

Etymology

con- +‎ *tāmen +‎ ; probably for *tagmen, derived from the root of tangō (Proto-Indo-European *teh₂g-).

Pronunciation

Verb

contāminō (present infinitive contāmināre, perfect active contāmināvī, supine contāminātum); first conjugation

  1. to touch, bring into contact
  2. to corrupt, contaminate, defile, stain, pollute

Conjugation

   Conjugation of contāminō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present contāminō contāminās contāminat contāmināmus contāminātis contāminant
imperfect contāminābam contāminābās contāminābat contāminābāmus contāminābātis contāminābant
future contāminābō contāminābis contāminābit contāminābimus contāminābitis contāminābunt
perfect contāmināvī contāmināvistī contāmināvit contāmināvimus contāmināvistis contāmināvērunt,
contāmināvēre
pluperfect contāmināveram contāmināverās contāmināverat contāmināverāmus contāmināverātis contāmināverant
future perfect contāmināverō contāmināveris contāmināverit contāmināverimus contāmināveritis contāmināverint
passive present contāminor contāmināris,
contāmināre
contāminātur contāmināmur contāmināminī contāminantur
imperfect contāminābar contāminābāris,
contāminābāre
contāminābātur contāminābāmur contāminābāminī contāminābantur
future contāminābor contāmināberis,
contāminābere
contāminābitur contāminābimur contāminābiminī contāminābuntur
perfect contāminātus + present active indicative of sum
pluperfect contāminātus + imperfect active indicative of sum
future perfect contāminātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present contāminem contāminēs contāminet contāminēmus contāminētis contāminent
imperfect contāminārem contāminārēs contāmināret contāminārēmus contāminārētis contāminārent
perfect contāmināverim contāmināverīs contāmināverit contāmināverīmus contāmināverītis contāmināverint
pluperfect contāmināvissem contāmināvissēs contāmināvisset contāmināvissēmus contāmināvissētis contāmināvissent
passive present contāminer contāminēris,
contāminēre
contāminētur contāminēmur contāminēminī contāminentur
imperfect contāminārer contāminārēris,
contāminārēre
contāminārētur contāminārēmur contāminārēminī contāminārentur
perfect contāminātus + present active subjunctive of sum
pluperfect contāminātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present contāminā contāmināte
future contāminātō contāminātō contāminātōte contāminantō
passive present contāmināre contāmināminī
future contāminātor contāminātor contāminantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives contāmināre contāmināvisse contāminātūrum esse contāminārī contāminātum esse contāminātum īrī
participles contāmināns contāminātūrus contāminātus contāminandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
contāminandī contāminandō contāminandum contāminandō contāminātum contāminātū

Derived terms

Descendants

References

  • contamino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • contamino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • contamino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to be tainted with vice: vitiis, sceleribus contaminari or se contaminare (Off. 3. 8. 37)

Portuguese

Pronunciation

 

  • Rhymes: -inu, (Brazil) -ĩnu
  • Hyphenation: con‧ta‧mi‧no

Verb

contamino

  1. first-person singular present indicative of contaminar

Spanish

Verb

contamino

  1. first-person singular present indicative of contaminar