From Middle Dutch opstâen, from Old Dutch upstān. Equivalent to op + staan.
opstaan
Conjugation of opstaan (strong class 6, irregular, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | opstaan | |||
past singular | stond op | |||
past participle | opgestaan | |||
infinitive | opstaan | |||
gerund | opstaan n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | sta op | stond op | opsta | opstond |
2nd person sing. (jij) | staat op, sta op2 | stond op | opstaat | opstond |
2nd person sing. (u) | staat op | stond op | opstaat | opstond |
2nd person sing. (gij) | staat op | stondt op | opstaat | opstondt |
3rd person singular | staat op | stond op | opstaat | opstond |
plural | staan op | stonden op | opstaan | opstonden |
subjunctive sing.1 | sta op | stonde op | opsta | opstonde |
subjunctive plur.1 | staan op | stonden op | opstaan | opstonden |
imperative sing. | sta op | |||
imperative plur.1 | staat op | |||
participles | opstaand | opgestaan | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |