From Old Norse ráfa, from Proto-Germanic *wabōną, *wabjaną (“to wander, sway”), from Proto-Indo-European *webʰ- (“to move to and from, wander”).[1]
ráfa (weak verb, third-person singular past indicative ráfaði, supine ráfað)
infinitive (nafnháttur) |
að ráfa | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
ráfað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ráfandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég ráfa | við ráfum | present (nútíð) |
ég ráfi | við ráfum |
þú ráfar | þið ráfið | þú ráfir | þið ráfið | ||
hann, hún, það ráfar | þeir, þær, þau ráfa | hann, hún, það ráfi | þeir, þær, þau ráfi | ||
past (þátíð) |
ég ráfaði | við ráfuðum | past (þátíð) |
ég ráfaði | við ráfuðum |
þú ráfaðir | þið ráfuðuð | þú ráfaðir | þið ráfuðuð | ||
hann, hún, það ráfaði | þeir, þær, þau ráfuðu | hann, hún, það ráfaði | þeir, þær, þau ráfuðu | ||
imperative (boðháttur) |
ráfa (þú) | ráfið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
ráfaðu | ráfiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
ráfa f (genitive singular ráfu, nominative plural ráfur)
Declension of ráfa | ||||
---|---|---|---|---|
f-w1 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | ráfa | ráfan | ráfur | ráfurnar |
accusative | ráfu | ráfuna | ráfur | ráfurnar |
dative | ráfu | ráfunni | ráfum | ráfunum |
genitive | ráfu | ráfunnar | ráfa | ráfanna |