wrąbać

From w- +‎ rąbać.

• IPA^(key): /ˈvrɔm.bat͡ɕ/
• Rhymes: -ɔmbat͡ɕ
• Syllabification: wrą‧bać

wrąbać pf (imperfective wrąbywać)

1. (intransitive or reflexive with się, colloquial) to smash (to hit or collide with, making a loud sound or causing damage)

   Synonym: wtrąbić się

2. (transitive, colloquial) to inhale (to eat quickly and voraciously)

   Synonyms: pochłonąć, pożreć

3. (transitive, colloquial) to entangle (to involve someone in something unnecessarily, often to their detriment)

   Synonyms: uwikłać, wmieszać, wplątać, wrobić

   Antonym: wymotać

4. (reflexive with się) to chop one's way into (to cut down trees in an area of ​​the forest in order to clear new areas for activities)
5. (reflexive with się) to cut one's way into (to make a hole by hitting strongly with a sharp instrument)
6. (reflexive with się, colloquial) to entangle oneself (to involve oneself in something accidentally, often to one's detriment)

   Synonyms: uplątać się, uwikłać się, wkopać się, władować się, wmotać się, wpakować się, wpieprzyć się, wplątać się, wrobić się, zagmatwać się, zamotać się, zaplątać się, zawikłać się

   Antonym: wyplątać się

• wrąbać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wrąbać się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wrąbać in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wrąbać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wrąbać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wrąbać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 729