From δοκέω (dokéō) + -μα (-ma).
δόγμᾰ • (dógmă) n (genitive δόγμᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ δόγμᾰ tò dógmă |
τὼ δόγμᾰτε tṑ dógmăte |
τᾰ̀ δόγμᾰτᾰ tằ dógmătă | ||||||||||
Genitive | τοῦ δόγμᾰτος toû dógmătos |
τοῖν δογμᾰ́τοιν toîn dogmắtoin |
τῶν δογμᾰ́των tôn dogmắtōn | ||||||||||
Dative | τῷ δόγμᾰτῐ tôi dógmătĭ |
τοῖν δογμᾰ́τοιν toîn dogmắtoin |
τοῖς δόγμᾰσῐ / δόγμᾰσῐν toîs dógmăsĭ(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ δόγμᾰ tò dógmă |
τὼ δόγμᾰτε tṑ dógmăte |
τᾰ̀ δόγμᾰτᾰ tằ dógmătă | ||||||||||
Vocative | δόγμᾰ dógmă |
δόγμᾰτε dógmăte |
δόγμᾰτᾰ dógmătă | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek δόγμα (dógma).
δόγμα • (dógma) n (plural δόγματα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | δόγμα (dógma) | δόγματα (dógmata) |
genitive | δόγματος (dógmatos) | δογμάτων (dogmáton) |
accusative | δόγμα (dógma) | δόγματα (dógmata) |
vocative | δόγμα (dógma) | δόγματα (dógmata) |