κῠβερνάω (kŭbernáō, “to steer”) + -της (-tēs)
κῠβερνήτης • (kŭbernḗtēs) m (genitive κῠβερνήτου); first declension (Epic, Attic, Ionic, Koine)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ κῠβερνήτης ho kŭbernḗtēs |
τὼ κῠβερνήτᾱ tṑ kŭbernḗtā |
οἱ κῠβερνῆται hoi kŭbernêtai | ||||||||||
Genitive | τοῦ κῠβερνήτου toû kŭbernḗtou |
τοῖν κῠβερνήταιν toîn kŭbernḗtain |
τῶν κῠβερνητῶν tôn kŭbernētôn | ||||||||||
Dative | τῷ κῠβερνήτῃ tôi kŭbernḗtēi |
τοῖν κῠβερνήταιν toîn kŭbernḗtain |
τοῖς κῠβερνήταις toîs kŭbernḗtais | ||||||||||
Accusative | τὸν κῠβερνήτην tòn kŭbernḗtēn |
τὼ κῠβερνήτᾱ tṑ kŭbernḗtā |
τοὺς κῠβερνήτᾱς toùs kŭbernḗtās | ||||||||||
Vocative | κῠβερνῆτᾰ kŭbernêtă |
κῠβερνήτᾱ kŭbernḗtā |
κῠβερνῆται kŭbernêtai | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek κυβερνήτης (kubernḗtēs).
κυβερνήτης • (kyvernítis) m (plural κυβερνήτες)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | κυβερνήτης (kyvernítis) | κυβερνήτες (kyvernítes) |
genitive | κυβερνήτη (kyverníti) | κυβερνητών (kyvernitón) |
accusative | κυβερνήτη (kyverníti) | κυβερνήτες (kyvernítes) |
vocative | κυβερνήτη (kyverníti) | κυβερνήτες (kyvernítes) |