From κόπτω (kóptō, “to cut”).
κόπος • (kópos) m (genitive κόπου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ κόπος ho kópos |
τὼ κόπω tṑ kópō |
οἱ κόποι hoi kópoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ κόπου toû kópou |
τοῖν κόποιν toîn kópoin |
τῶν κόπων tôn kópōn | ||||||||||
Dative | τῷ κόπῳ tôi kópōi |
τοῖν κόποιν toîn kópoin |
τοῖς κόποις toîs kópois | ||||||||||
Accusative | τὸν κόπον tòn kópon |
τὼ κόπω tṑ kópō |
τοὺς κόπους toùs kópous | ||||||||||
Vocative | κόπε kópe |
κόπω kópō |
κόποι kópoi | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek κόπος (“striking; fatigue”). See κόπτω (kóptō, “cut”).
κόπος • (kópos) m (plural κόποι)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | κόπος (kópos) | κόποι (kópoi) |
genitive | κόπου (kópou) | κόπων (kópon) |
accusative | κόπο (kópo) | κόπους (kópous) |
vocative | κόπε (kópe) | κόποι (kópoi) |
Expressions: